نارسایی قلبی 

اطلاعات عمومی

نارسایی قلبی چیست؟

نارسایی قلبی که در صورت تورم اندام به آن نارسایی احتقانی قلب گفته می‌شود، یکی از بیماری‌های مزمن و مهم قلبی است. در این بیماری قلب بیمار نمی‌تواند آن‌طور که باید، خون را پمپاژ کند.

قلبِ با قدرت پمپاژِ کمتر، خون کمتری به بافت‌های بدن می‌رساند و در درازمدت منجر آسیب به اندام‌های فرد می‌شود. امروزه بین 2 تا 8 درصد از افراد در سراسر کشور به این بیماری مبتلا هستند.

علائم و نشانه‌‌ها

علائم نارسایی قلبی معمولا شامل موارد زیر است:

• تنگی نفس هنگام فعالیت یا در حالتی‌ که فرد دراز کشیده است
• خستگی و ضعف
• تورم در پاها (ساق پاها، مچ پا و روی پا)
• ضربان قلب سریع یا نامنظم
• کاهش توانایی برای ورزش‌کردن
• سرفۀ مداوم و خس‌خس سینه
• تورم شکم
• افزایش وزن بسیار سریع به‌ خاطر احتباس مایعات
• تهوع و بی‌اشتهایی
• اختلال در تمرکز و کاهش هوشیاری
• درد قفسۀ سینه در‌صورتی‌که نارسایی قلبی، ناشی از سکته قلبی باشد.

درصورت داشتن هر کدام از علائم نارسایی قلبی، به پزشک متخصص قلب و عروق مراجعه شود.

دریافت مشاورهٔ پزشکی آنلاین

پرسش‌های مرتبط با بیماری خود را می‌توانید از طریق «اپلیکیشن مشاوره آنلاین اکسون» با پزشکان مرتبط، مطرح کنید.

نوبت‌گیری

عوامل مؤثر در ابتلا

ممکن است تنها یک عامل خطر برای ایجاد نارسایی قلبی کافی باشد، اما مجموعه‌ای از عوامل، خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

بیماری عروق کرونر

گرفتگی عروق ممکن است قلب را در رساندنِ خون غنی از اکسیژن محدود کند و درنتیجه عضلۀ قلب ضعیف شود.

سکته  قلبی

سکته با آسیب به عضلۀ قلب می‌تواند قدرت آن را در پمپاژ خون کاهش دهد.

بیماری‌های دریچۀ قلب

دریچۀ قلبی که به‌درستی کار نمی‌کند، خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.

فشارخون بالا

فشار خون بالا به صورت مستقیم به عضلات قلب آسیب می‌رساند (فشار خونبالا را سیلی در نظر بگیرید که با سرعت زیاد به یک مانع (قلب) برخورد می‌کند).

ضربان قلب نامنظم

ضربان قلب نامنظم و ریتم‌های غیرطبیعی به‌خصوص اگر سریع و پشت‌سرهم باشند، می‌توانند عضلۀ قلب را ضعیف کنند.

بیماری قلبی مادرزادی

برخی افراد مبتلا به نارسایی قلبی با مشکلاتی متولد شده‌اند که بر ساختار یا عملکرد قلب آن‌ها تأثیر می گذارد.

دیابت

ابتلا به دیابت، خطر ابتلا به فشارخون بالا و بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد. 

بعضی داروها

برخی داروها ممکن است به نارسایی قلبی یا مشکلات قلبی منجر شوند. نکتۀ مهم این است که هیچ دارویی بدون دستور پزشک مصرف نشود تا از بروز چنین عوارضی جلوگیری شود.

مصرف الکل

نوشیدن بیش از حد الکل می‌تواند عضلۀ قلب را ضعیف کرده و به نارسایی قلبی منجر شود.

آپنۀ خواب (وقفۀ تنفسی در خواب)

ناتوانی در تنفس صحیح در هنگام خواب، به کاهش اکسیژن خون و ضربان قلب نامنظم منجر می‌شود. هر دوی این مشکلات می‌توانند عملکرد قلب را تضعیف کنند.

مصرف سیگار و تنباکو

استفاده از تنباکو خطر بیماری قلبی و نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.

چاقی

افرادی که چاق هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به نارسایی قلبی قرار دارند.

ویروس‌ها

برخی عفونت‌های ویروسی می‌توانند به عضلۀ قلب آسیب برسانند.

علائم هشدار

چنانچه مبتلا به نارسایی قلبی مبتلا هستید و هریک از علائم زیر را دارید، با اورژانس تماس بگیرید:

• درد قفسۀ سینه
• ضعف شدید
• ضربان قلب سریع یا نامنظم همراه با تنگی نفس
• تنگی نفس ناگهانی و شدید و سرفه‌های مخاطی سفید یا صورتی و کف‌آلود
• اضافه‌شدن ناگهانی وزن (حدود ۲ تا ۳ کیلوگرم در عرض چند روز)

اگر نارسایی قلبی به‌ شکلی ناگهانی بدتر شده یا علائم جدیدی در فرد دیده شود، ممکن است به این معنا باشد که نارسایی قلبی شدیدتر شده است یا قلب به درمان پاسخ نمی‌دهد.

تشخیص

بررسی‌های بالینی

برای تشخیص نارسایی قلبی، پزشک تاریخچۀ پزشکی و شرح‌حال دقیقی از بیمار می‌گیرد، علائم فرد را بررسی می‌کند و معاینۀ فیزیکی انجام می‌دهد. پزشک همچنین بیمار را از نظر داشتن عوامل مؤثر در ابتلا به نارسایی قلبی مانند فشارخون بالا، بیماری عروق کرونر یا دیابت بررسی می‌کند.

در طی معاینۀ فیزیکی، پزشک به صدای قلب، برای بررسی وجود صداهای زمینه‌ای که به آن سوفل می‌گویند و به صدای ریه‌ها هنگام تنفس، برای بررسی تجمع مایع (احتقان ریه) گوش می‌دهد. پزشک ممکن است وریدهای گردن بیمار را نیز معاینه کند و در نهایت پاها و شکم را برای بررسی تجمع مایع، معاینه کند.

مهم‌ترین علامت نارسایی قلبی تنگی نفس در زمان فعالیت است و ضعف عمومی است.

بررسی‌های آزمایشگاهی

آزمایش‌های خون

از آزمایش‌های مختلفی به منظور بررسی نارسایی قلبی استفاده می‌شود:

• آزمایش کامل خون
• آزمایش پپتید ناتریورتیک (NT-ProBNP): چنانچه میزان NT-ProBNP در آزمایش خون بالا باشد، احتمال وجود نارسایی قلبی افزایش پیدا می‌کند؛ هرچند اگر سطح NT-ProBNP طبیعی باشد، به‌معنای ردشدن احتمال نارسایی قلبی نیست.

بررسی‌های تصویربرداری

اشعۀ ایکس قفسۀ سینه

رادیوگرافی قفسه سینه نمایانگر بزرگ شدن اندازه قلب است. 

اکوکاردیوگرافی (اکوی قلبی)

یکی از مهم‌تررین روش‌های تشخیصی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است. در طی اکوکاردیوگرافی، از امواج فراصوت برای مشاهده قلب استفاده می‌شود. اکوی قلب اندازه و ساختار، وضعیت دریچه‌ها و جریان خون قلب را نشان می‌دهد. پزشکان متخصص قلب و عروق به منظور اندازه‌گیری EF (درصد خونی که در طی هر پمپاژ از قلب خارج می‌شود) هم از اکوکاردیوگرام استفاده می‌کنند.

ام‌آر‌آی (MRI)

در MRI قلب، بیمار روی یک تخت در داخل دستگاهی لوله‌مانند دراز می‌کشد و امواج رادیویی، تصاویری از قلب ایجاد می‌کنند.

آنژیوگرافی عروق کرونر

در این روش، لوله‌ای نازک و انعطاف‌پذیر به نام کاتتر را در یک رگ خونی (معمولاً در کشالۀ ران) وارد می‌کنند. لولۀ نازک به‌سمت شریان‌های قلب هدایت می‌شود و بعد ماده‌ای رنگی یا کنتراست از طریق کاتتر تزریق می‌شود تا شریان‌ها با اشعۀ ایکس واضح‌تر نشان داده شوند. این بررسی به پزشک کمک می‌کند تا تنگی احتمالی عروق قلب که احیانا باعث نارسایی قلب شده است را تشخیص دهد.

نمونه‌برداری (بیوپسی) از میوکارد

در این روش، پزشک قطعه‌ای کوچک از بافت عضلۀ قلب را برای بررسی بیشتر بر‌می‌دارد و به آزمایشگاه ارسال می‌کند. بیوپسی ممکن است برای تشخیص انواع خاصی از بیماری‌های عضلۀ قلب که باعث نارسایی قلبی می‌شوند، انجام شود.

تست ورزش

تست ورزش، سلامت قلب را در حین فعالیت اندازه‌گیری می‌کند. ممکن است از بیمار خواسته شود همان‌طور که دستگاه نوار قلب به او وصل است، روی تردمیل راه برود، یا ممکن است یک داروی وریدی به فرد تزریق شود تا اثر ورزش را بر قلب، شبیه‌سازی ‌کند.

گاهی‌اوقات تست ورزش هنگام استفاده از ماسکی انجام می‌شود که میزان اکسیژن‌رسانی و بازدم دی‌اکسید کربن توسط قلب و ریه‌ها را اندازه‌گیری می‌کند.

الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب (ECG)

این تست سریع و بدون درد است و فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می‌کند. 

درمان

نارسایی قلبی یک بیماری مزمن است که به مدیریت دائمی نیاز دارد. با‌این‌حال، با درمان مناسب، علائم و نشانه‌های نارسایی قلبی بهبود می‌یابد.

درمان دارویی

پزشکان معمولاً نارسایی قلبی را با ترکیبی از داروها درمان می‌کنند. گاهی با توجه به علائم، بیمار باید یک یا چند دارو مصرف کند.

در صورت تشدید علائم نارسایی قلبی، ممکن است بیمار در بیمارستان بستری شود. در زمان بستری در بیمارستان، ممکن است داروهای بیشتری برای کمک به پمپاژ بهتر قلب و تسکین علائم به بیمار داده شود. همچنین ممکن است بیمار از طریق ماسک یا لوله‌های کوچکی که در بینی قرار داده می‌شود، اکسیژن مکمل دریافت کند. اگر نارسایی قلبی شدید باشد، ممکن است به استفادۀ طولانی‌مدت از اکسیژن مکمل نیاز باشد. 

خط اول درمان نارسایی مزمن قلبی در یک فرد عمدتا شامل داروهای زیر است.

مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEI)

این داروها باعث کاهش فشارخون، بهبود جریان خون و کاهش فشار وارد بر قلب می‌شوند. انالاپریل، لیزینوپریل و کاپتوپریل در این دسته قرار می‌گیرند.

مسدود‌کننده‌های گیرندۀ آنژیوتانسین II

لوزارتان، والزارتان و تلمیزارتان در این دسته قرار دارند. این داروها فواید زیادی شبیه به مهارکننده‌های ACE دارند. بنابراین می‌توانند گزینۀ درمان دارویی برای افرادی باشند که نمی‌توانند مهارکننده‌های ACE را تحمل کنند.

مسدودکننده‌های بتا (بتا بلاکرها)

این داروها ضربان قلب و فشارخون را کاهش می‌دهند. مسدود‌کننده‌های بتا ممکن است علائم و نشانه‌های نارسایی قلبی را نیز کاهش دهند و عملکرد قلب را بهبود ببخشند. از میان این داروها می‌توان به کارودیلول متوپرولول سوکسینات و بیزوپرولول اشاره کرد.

مهارکننده‌های SGLT-2

مهارکننده های SGLT2 مانند امپاگلیفلوزین و داپاگلیفلوزین، در ابتدا برای درمان دیابت استفاده می شدند، اما مشخص شده است که برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی نیز مفید اند. این داروها اثرات ادرارآوری دارند و با کاهش میزان مایعات در بدن در افراد مبتلا به نارسایی قلبی مفید باشد. مطالعات نشان داده اند که مهارکننده‌های SGLT2 می توانند به کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان، بهبود علائم نارسایی قلبی و بهبود سلامت کلی قلب کمک کنند.

مهارکننده‌های نپری‌لیزین/مسدود‌کننده‌های گیرندۀ آنژیوتانسین II

مهارکننده‌های نپری‌لیزین دسته‌ای از داروها هستند که با مسدود کردن آنزیم نپری‌لیزین، که مسئول تجزیه چندین هورمون مهم در بدن است، اثرات خود در نارسایی قلبی را اعمال می‌کنند. در نارسایی قلبی، مهارکننده‌های نپریلیسین می‌توانند به کاهش بار کاری بر روی قلب و بهبود علائم بیماری کمک کنند. زمانی که یک مهارکننده نپری‌لیزین با یک مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) ترکیب می‌شود، مزایای بیشتری را برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی فراهم می کند.

از این دسته تنها یک دارو به نام ساکوبیتریل/والزارتان اخیرا وارد بازار دارویی ایران شده است.

دیورتیک‌ها (داروهای مدر)

دیورتیک‌ها یا داروهای ادرارآور، با افزایش تعداد دفعات دفع ادرار مایع اضافی بدن را دفع می‌کنند. فوروزماید که در این دسته قرار دارد با کاهش مایع تجمع‌یافته در ریه‌ها تنفس بیمار را راحت‌تر می‌کند. 

آنتاگونیست‌های آلدوسترون

این داروها دیورتیک‌های نگهدارندۀ پتاسیم هستند و اثراتی دارند که ممکن است به افراد مبتلا به نارسایی قلبی سیستولیک کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند. از جملۀ این داروها می‌توانیم به اسپیرونولاکتون و اپلرنون اشاره کرد. نکتۀ حائز اهمیت این است که این داروها برخلاف برخی دیگر از دیورتیک‌ها می‌توانند میزان پتاسیم خون را به سطوح خطرناکی برسانند؛ بنابراین شاید به اصلاح مصرف غذاهای حاوی پتاسیم برای بیمار نیاز باشد. پزشک در این باره بیمار را راهنمایی خواهد کرد.

سایر داروهای مورد استفاده در نارسایی قلبی عبارتند از:

دیگوکسین

این دارو قدرت انقباض ماهیچۀ قلب را افزایش و تعداد ضربان قلب را کاهش می‌دهد و منجر به بهبود علائم در بیماری نارسایی قلبی می‌شود. با توجه به عوارض جدی و تداخلات گسترده این دارو، دیگوکسین کمتر به عنوان خط اول درمان استفاده می‌شود.

یوابرادین

ایوابرادین یکی دیگر از داروهایی است که با کاهش ضربان قلب، بدون تاثیر بر فشار خون یا انقباض قلب به منظور درمان بیماری استفاده می‌شود. ایوابرادین باعث کاهش بستری در بیمارستان و بهبود علائمی مانند تنگی نفس و خستگی می شود. ایوابرادین در افراد مبتلا به مشکلات شدید کبدی یا کلیوی، برخی اختلالات ریتم قلبی و یا فشار خون پایین توصیه نمی شود.

سایر داروها

متخصص قلب ممکن است داروهای دیگری را برای درمان سایر علائم بیماری تجویز کند. برای مثال، ممکن است برای بعضی از بیماران، نیترات برای درد قفسۀ سینه، استاتین برای کاهش کلسترول یا داروهای رقیق کنندۀ خون برای جلوگیری از لخته‌شدن خون تجویز شود.

 درمان غیر دارویی

جراحی یا سایر روش‌های درمان نارسایی قلبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

روش های غیر جراحی:

دستگاه دفیبریلاتور کاشتنی قلبی (ICD)

ICD یا دستگاه دفیبریلاتور کاشتنی قلبی وسیله ای است که در برخی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی تعبیه می‌شود. این دستگاه شبیه به ضربان‌ساز است و در زیر پوست، در قفسۀ سینۀ بیمار، کاشته می‌شود. ICD ریتم قلب را به صورت مداوم بررسی می‌کند و در صورت تشخیص یک ریتم غیرطبیعی یا خطرناک با ایجاد یک شوک الکتریکی ریتم قلب را به حالت نرمال برمی‌گرداند. ICD خطر مرگ ناگهانی قلبی را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی کاهش می‌دهد.

درمان باز هماهنگ سازی قلبی (CRT)

نقش CRT در نارسایی قلبی قابل توجه است. CRT یک ضربان ساز تخصصی است که انقباض بطن های قلب را هماهنگ می کند. CRT کارایی پمپاژ قلب را بهبود بخشیده و منجر به جریان خون بهتر و کاهش علائم نارسایی قلبی می‌شود. CRT معمولاً در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی متوسط تا شدید استفاده می‌شود و می تواند به طور قابل توجهی علائم را بهبود بخشد و میزان بستری شدن در بیمارستان را در بیماران کاهش دهد. CRT ممکن است همراه با ICD استفاده شود.

دستگاه‌ کمک‌بطنی (VAD)

VAD یا دستگاه کمکی بطنی، یک پمپ مکانیکی است که می تواند به حمایت از عملکرد قلب در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پیشرفته کمک کند. VAD ها می توانند به عنوان پلی برای پیوند مورد استفاده قرار گیرند و در زمانی که بیمار در انتظار پیوند قلب است و عملرکد قلب مناسبی ندارد، گردش خون مناسبی ایجاد کند. در برخی موارد، VADs می تواند به عنوان یک درمان طولانی مدت برای بیمارانی که واجد شرایط پیوند نیستند، به بهبود کیفیت زندگی و به طور بالقوه افزایش بقای آنها کمک کند. VAD ها می توانند جریان خون را بهبود بخشند و علائمی مانند تنگی نفس و خستگی را تسکین دهند و به بیماران این امکان را می دهند که فعال تر باشند و در فعالیت‌های روزانه شرکت کنند.

جراحی‌ها

جراحی بای‌پس عروق کرونر (عمل قلب باز)

 اگر انسداد شدید عروق باعث نارسایی قلبی شده باشد، متخصص قلب با ارجاع بیمار به جراح قلب، جراحی بای‌پس عروق کرونر را توصیه کند. در این روش، جراح یک رگ خونی سالم از پا، بازو یا قفسۀ سینه جدا کرده و آن را به بخش بالایی یا زیر شریان مسدودشدۀ قلب متصل می‌کند؛ درنتیجه مسیر جدیدی را برای رسیدن خون به قلب ایجاد می‌کند.

ترمیم یا تعویض دریچۀ قلب

اگر آسیب‌دیدگی یا معیوب‌بودن دریچۀ قلب باعث نارسایی قلبی شده باشد، جراح قلب دریچه را با توجه به شرایط بیمار ترمیم یا تعویض می‌کند. 

پیوند قلب

نارسایی قلبی در بعضی بیماران آن‌چنان شدید است که جراحی یا داروها به بهبود حالشان کمکی نمی‌‌کند. این افراد ممکن است به پیوند قلب نیاز داشته باشند.پیوند قلب درمان مناسبی برای همۀ افراد نیست. تیمی از پزشکان شرایط بیمار را ارزیابی کرده و تعیین می‌کنند که آیا این روش ممکن است برای فرد کم خطر و مفید باشد یا خیر.

تغذیه و مکمل

رژیم غذایی

تغذیۀ سالم

هدف از رژیم غذایی، داشتن برنامۀ غذایی‌ای شامل میوه‌ها و سبزیجات، غلات کامل، لبنیات بدون چربی یا کم‌چرب و پروتئین‌های بدون چربی یا کم‌چرب است.

حفظ وزن در محدودۀ نرمال

اگر اضافه‌وزن دارید، یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما در رسیدن به وزن ایده‌ال کمک کند. حتی کاهش وزن به مقدار کم هم می‌تواند به بهبود سلامت قلب شما کمک کند. دربارۀ کنترل وزن با پزشک صحبت کنید، زیرا افزایش وزن ممکن است ناشی از احتباس مایعات در بدن باشد و نیاز به تغییر در برنامۀ درمانی خود داشته باشید.

محدودیت مصرف نمک

نمک زیاد (سدیم) می‌تواند به احتباس آب در بدن منجر شود و این موضوع باعث می‌شود قلب بیمار سخت‌تر کار کرده و همچنین دچار تنگی نفس و تورم در پاها شود.

محدودیت استفاده از چربی‌های اشباع یا ترانس

علاوه بر پرهیز از غذاهای شور، میزان چربی‌های اشباع و ترانس را در رژیم غذایی خود محدود کنید؛ زیرا احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهند.

پرهیز از مصرف الکل و محدودیت مصرف مایعات

پزشک شما ممکن است توصیه کند در صورت نارسایی قلبی، الکل مصرف نکنید؛ زیرا ممکن است با داروهای شما تداخل داشته باشد، عضلۀ قلب شما را ضعیف کند و باعث آریتمی شود. همچنین، در‌صورتی‌که نارسایی قلبی بیمار شدید باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که مقدار مایعات مصرفی کاهش یابد.

مکمل‌ها

مراقب مصرف مکمل‌ها باشید. ممکن است برخی مکمل‌های غذایی با داروهای نارسایی قلبی تداخل داشته باشند یا وضعیت شما را وخیم‌تر کنند. بنابراین بهتر است درمورد مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید با پزشک مشورت کنید.

کوآنزیم کیوتن (Co Q10)

کوآنزیم Q10 ماده‌ای شبیه به ویتامین است و در سلول‌های بدن یافت می‌شود. سلول‌ها از آن برای تولید انرژی مورد نیاز بدن برای رشد و نگهداری سلول استفاده می‌کنند. همچنین، این کوآنزیم دارای خواص آنتی‌اکسیدانی است و از بدن در برابر آسیب‌های ناشی از مولکول‌های مضر محافظت می‌‌کند. 

مطالعات مختلفی بر روی نقش CoQ10 در نارسایی قلبی انجام شده است که متاسفانه اکثر آن‌ها حکایت از نبود اثربخشی این مکمل داشته است.

زندگی با نارسایی قلبی

خودمراقبتی

ایجاد تغییرات در شیوۀ زندگی اغلب می‌‌‌تواند به تسکین علائم و نشانه‌های نارسایی قلبی و جلوگیری از شدت‌یافتن بیماری کمک کند. 

سیگار

سیگار به رگ‌های خونی آسیب می‌رساند، فشارخون را افزایش می‌دهد، میزان اکسیژن خون را کاهش می‌دهد و ضربان قلب را تندتر می‌‌کند. اگر به سیگارکشیدن ادامه دهید، نمی‌‌‌توانید در فهرست انتظار پیوند قلب قرار بگیرید. فراموش نکنید که از قرارگرفتن در معرض دود سیگار هم خودداری کنید.

تحرک

فعالیت هوازی متوسط ​​کمک می‌‌کند تا سایر بخش‌های بدن شما سالم و آماده باشند و درنتیجه تقاضا برای فعالیت بیشتر ماهیچۀ قلب کمتر شود. اما یادتان باشد که حتماً با پزشک خود درمورد برنامۀ ورزشی مناسب صحبت کنید. پزشک شما ممکن است برنامه‌ای برای پیاده‌روی یا توانبخشی قلبی به شما پیشنهاد دهد.

استرس

هنگامی که مضطرب یا ناراحت هستید، ضربان قلب شما سریع‌تر می‌شود و فشارخونتان اغلب بالا می‌رود. تمام این موارد می‌توانند نارسایی قلبی را بدتر کنند؛ زیرا قلب شما در پاسخ به نیازهای بدن مشکل دارد.

خواب

اگر دچار تنگی نفس مخصوصاً در شب هستید یا اگر خروپف می‌کنید و مشکلات خواب دیگری دارید، حتماً به یک فوق تخصص ریه مراجعه کنید.

اِدِم (ورم)

هر روز پاهای (مچ پا و ساق پا) خود را از نظر اِدِم یا ورم بررسی کنید و در صورت تشدید تورم، با پزشک خود تماس بگیرید.

واکسن

• واکسن آنفلوآنزا باید هر سال تزریق شود.
• در مورد تجویز واکسن ذات‌الریه از پزشک خود کمک بگیرید.

برخی داروها

برخی داروها مانند داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (ناپروکسن، ایبوپروفن و …) می‌توانند علائم نارسایی قلبی را بدتر کنند. از مصرف خودسرانه این داروها اجتناب کنید.

ورزش

ورزش منظم فواید زیادی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی دارد. داشتن یک برنامۀ ورزشی منظم، در موارد زیر کمک‌کننده است:

• کاهش عوامل خطر بیماری قلبی و کاهش احتمال ابتلا به مشکلات قلبی در آینده
• تقویت قلب و سیستم قلبی‌عروقی
• بهبود گردش خون و کمک به بدن برای استفادۀ بهتر از اکسیژن
• کمک به افزایش انرژی و درنتیجه امکان انجام فعالیت‌های بیشتر، بدون خستگی یا تنگی نفس
• بهبود توان و قدرت عضلانی
• بهبود تعادل و انعطاف‌پذیری مفاصل

چند دستورالعمل کلی برای شروع ورزش:

• هنگام شروع فعالیتی مانند پیاده‌روی، سرعت راه‌رفتن خود را به‌تدریج در طول سه دقیقه افزایش دهید، تا زمانی که حس کنید فعالیت‌ شما به سطح متوسطی رسیده است (فعالیت متوسط به این معناست که تعداد تنفس افزایش پیدا کرده، اما همچنان می‌‌‌توانید با کسی صحبت کنید). اگر احساس تنگی نفس شدید دارید، سرعت راه‌رفتن خود را کاهش دهید.
• بار اول حدود پنج تا ده دقیقه با سرعت متوسط ​​پیاده‌روی کنید و هر روز سعی کنید تا جایی که می‌‌‌توانید، یک یا دو دقیقه به آن اضافه کنید. 
• در پایان تمرین، سرد کردن را فراموش نکنید. 
• در صورت نیاز، استراحت کنید؛ اما سعی کنید بعد از ورزش دراز نکشید.
• اگر در خارج از خانه راه می‌روید، سعی کنید همراه با شخص دیگری باشید یا در فواصل کوتاه نزدیک به خانه راه بروید. همچنین، خیلی از خانه دور نشوید تا برگشت به خانه برایتان سخت نباشد.
• برای انتخاب ورزش، فعالیت هوازی‌ای را انتخاب کنید که از آن لذت می‌برید؛ فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی (خارج از خانه یا روی تردمیل)، دوچرخه‌سواری ثابت، شنا و قایقرانی یا ایروبیک در آب، فعالیت‌های مناسبی هستند.
• برای آنکه از فواید ورزش در سلامتی بهره‌مند شوید، باید به‌طور منظم ورزش کنید.
• سعی کنید هر روز در یک زمان مشخص ورزش کنید تا برای خود عادت ایجاد کنید. هر متغیری را که ممکن است بر ورزش شما تأثیر بگذارد، به حداقل برسانید.
• هنگام ورزش ممکن است کمی تنگی نفس یا ضربان قلب سریع‌تر را تجربه کنید. اما اگر دچار تنگی نفسِ شدید، ضربان قلب سریع که پس از ۱۵ دقیقه استراحت برطرف نمی‌شود، سرگیجه، ناراحتی قفسۀ سینه یا ضعف احساس کردید، ورزش خود را متوقف کرده، استراحت کنید و به پزشک اطلاع دهید.
• از پزشک خود برنامۀ توانبخشی قلبی سرپایی بخواهید تا به بهبود تغییرات سبک زندگی مثل رژیم غذایی سالم، ترک سیگار، کاهش وزن و مدیریت استرس کمک کند.

سلامت روان

تحقیقات نشان می‌دهد که سلامت روان با عوامل خطر بیماری‌های قلبی مرتبط است. افرادی که برای زمان طولانی، افسردگی، اضطراب، استرس و حتی PTSD داشته‌اند، تأثیرات فیزیولوژیکی خاصی را در بدن احساس می‌کنند.

از بین این تأثیرات می‌توانیم به اختلالات مرتبط با قلب ازجمله افزایش ضربان قلب، افزایش فشارخون، کاهش جریان خون به قلب و افزایش سطح کورتیزول اشاره کنیم. این تأثیرات فیزیولوژیکی می‌توانند به تجمع کلسیم در شریان‌ها، بیماری متابولیک و بیماری قلبی ختم شوند.

شواهد نشان می‌دهد که معمولاً پس از بروز حوادث قلبی مانند نارسایی قلبی، اختلالات مرتبط با سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب و اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) ایجاد می‌شود. این اختلالات ناشی از عواملی مانند درد، ترس از مرگ یا ناتوانی و مشکلات مالی مرتبط با آن رویداد است.

همچنین، اختلالات سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی ممکن است رفتارهایی مانند سیگارکشیدن، سبک زندگی نادرست و کم‌تحرک یا مصرف‌نکردن داروهای تجویزشده را افزایش دهند. دلیل چنین رفتارهایی این است که افراد دچار اختلال سلامت روان، از استراتژی‌های صحیح برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا کمتر استفاده می‌کنند. انتخاب شیوهٔ زندگی سالم برای‌‌ این افراد دشوار است و در نتیجه نمی‌توانند برای کاهش خطر بیماری قلبی عکس‌العمل مناسبی نشان دهند.

با بررسی به‌موقع اختلالات سلامت روان و دریافت خدمات درمانی و پشتیبانی مناسب، رفتارهای سالم در آن‌ها افزایش پیدا می‌کند. رفتارهایی مانند افزایش فعالیت بدنی، بهبود کیفیت رژیم غذایی و کاهش مصرف سیگار می‌توانند خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهند.

داروها

• ساکوبیتریل/والزارتان
• کاپتوپریل
• انالاپریل
• والزارتان
• لوزارتان
• اسپیرونولاکتون
• اپلرنون
• فورزماید
• دیگوکسین
• امپاگلیفلوزین
• داپاگلیفلوزین