اطلاعات عمومی
افسردگی چیست؟
افسردگی نوعی اختلال خُلقی است که باعث می‌شود فرد به‌طور مدوام احساس غم و اندوه کند. او همچنین علاقه‌اش را به موضوعاتی که در گذشته از آن‌ها لذت می‌برده است، از دست می‌دهد. در کل باید بگوییم که این بیماری بر احساس، تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد؛ درنتیجه می‌تواند باعث بروز انواع مشکلات عاطفی و جسمی شود.
احتمال دارد که فرد افسرده در انجام فعالیت‌های عادی روزمره مشکل پیدا کند و حتی گاهی‌اوقات احساس کند که زندگی هیچ ارزشی ندارد. افسردگی فراتر از یک ناراحتی عمیق است و بیمار نمی‌تواند به‌سادگی از آن خارج شود؛ اما در عین حال، نقطه‌ضعف هم نیست.
حتی اگر درمان طولانی شود، نباید ناامید شوید؛ چراکه بیشتر افراد مبتلا به این بیماری، با درمان، به زندگی عادی برمی‌گردند. روان‌درمانی، داروهای ضد افسردگی یا ترکیب هردوی این موارد، برای درمان فرد افسرده مؤثر هستند.
روان‌پزشکان انواع افسردگی را براساس علائم و علتشان نام‌گذاری می‌کنند. معمولاً دوره‌های افسردگی بدون هیچ دلیل واضحی پیش می‌آیند و در بعضی افراد، بدون هیچ دلیل روشنی، بیشتر طول می‌کشند.
انواع افسردگی
اختلال افسردگی ماژور (MDD)
این بیماری، دارای علائمی شدید است. این علائم بر فعالیت فرد و زندگی روزمرهٔ او تأثیر می‌گذارد، در آن اختلال ایجاد می‌کند و بیش از دو هفته طول می‌کشد.
اختلال دوقطبی
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، به‌طور متناوب دوره‌های خلق‌وخوی ضعیف و دوره‌های بسیار پرانرژی (مانیا یا شیدایی) دارند. احتمالاً این افراد در طول دوره‌هایی که خلق‌وخوی آن‌ها ضعیف است، برخی علائم بیماریمثل احساس غمگینی، ناامیدی یا کمبود انرژی را تجربه می‌کنند (فاز افسردگی دوقطبی).
افسردگی بعد از زایمان و پری‌ناتال
«پری‌ناتال» به‌معنای دوران حوالی تولد کودک است؛ ولی بسیاری از مردم به این نوع، افسردگی بعد از زایمان می‌گویند. این درحالی است که افسردگی پری‌ناتال می‌تواند در دوران بارداری تا یک سال بعد از زایمان خودش را نشان بدهد و احساس اندوه، استرس جزئی یا غم را در مادر ایجاد کند.
اختلال افسردگی مداوم (PDD)
PDD همچنین به‌عنوان دیستیمیا Dysthymia هم شناخته می‌شود و علائم آن کمتر از افسردگی ماژور است. باوجود این قضیه، باز هم افراد مبتلا به این اختلال، حدود دو سال یا بیشتر، علائم آن را تجربه می‌کنند.
اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD)
این اختلال شکل شدید سندروم پیش از قاعدگی (PMS) است. این حالت در روزها یا هفته‌هایی که به قاعدگی منتهی می‌شوند، در زنان روی می‌دهد و روی خلق‌وخوی آن‌ها تأثیر می‌گذارد.
افسردگی سایکوتیک
افراد مبتلا به افسردگی روان‌پریشانه، دارای علائم شدید بیماری، هذیان یا توهم هستند. هذیان را می‌توانیم اعتقاد به مسائلی که در واقعیت وجود ندارند، تعریف کنیم. درمقابل توهم به دیدن، شنیدن یا لمس‌کردن چیزهایی گفته می‌شود که در واقعیت وجود ندارند.
افسردگی فصلی (SAD)
افسردگی فصلی یا اختلال عاطفی فصلی معمولاً در اواخر پاییز و اوایل زمستان شروع می‌شود و اغلب در فصل‌های بهار و تابستان علائم آن از بین می‌رود.
عوامل مؤثر در ابتلا
تغییرات شیمیایی در مغز
ناهنجاری در سطوح شیمیایی مغز ممکن است باعث بروز این بیماری شود.
ژنتیک
اگر یکی از بستگان شما مبتلا به این بیماری است، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی قرار بگیرید.
اتفاقات مختلف زندگی
استرس، مرگ یکی از عزیزان، حوادث ناراحت‌کننده (تروما)، انزوا و نبود حمایت، می‌تواند باعث افسردگی شود.
شرایط پزشکی
درد و بیماری‌های جسمی مداوم می‌تواند باعث افسردگی شود. افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت، سرطان و بیماری پارکینسون، اغلب به افسردگی هم مبتلا هستند.
دارو
افسردگی از عوارض جانبی برخی از داروها نیز هست. مصرف داروهای غیرقانونی و روان‌گردان و همچنین نوشیدن الکل می‌تواند باعث افسردگی یا تشدید آن شود.
شخصیت فرد
افرادی که به‌راحتی تحت‌فشار قرار می‌گیرند یا در کنار‌آمدن با فشارهای مختلف زندگی مشکل دارند، ممکن است مستعد افسردگی باشند.
علائم و نشانه‌ها
افسردگی می‌تواند بر احساسات، ذهن و بدن فرد تأثیر بگذارد. بر این اساس، علائم بیماری عبارتند از:
- بیمار احساس می‌کند بسیار غمگین، ناامید یا نگران است.
- بیمار از چیزهایی لذت نمی‌برد که قبلاً با آن‌ها احساس شادی می‌کرد.
- تمرکز یا به‌خاطرسپردن موارد مختلف، در بعضی از زمان‌ها بسیار سخت می‌شود.
- بیمار مشکلات فیزیکی مثل سردرد، معده‌درد یا اختلال عملکرد جنسی را تجربه می‌کند.
- بیمار به صدمه‌زدن به خود یا خودکشی فکر می‌کند.
- بیمار به‌راحتی عصبانی یا ناامید می‌شود.
- بیمار دچار کم‌خوری یا پرخوری می‌شود. (افزایش و کاهش اشتها)
- در میزان خواب فرد تغییراتی ایجاد می‌شود.
علائم افسردگی در کودکان
علائم و نشانه‌های رایج افسردگی در نوجوانان و کودکان مشابه با بزرگسالان است؛ اما گاهی تفاوت‌هایی نیز دارد.
در کودکان کوچک‌تر، علائم شامل موارد زیر است:
- غمگین‌بودن
- تحریک‌پذیری
- وابستگی
- نگرانی
- امتناع از رفتن به مدرسه
- کمبود وزن
علائم افسردگی در نوجوانان
- غمگین‌بودن
- تحریک‌پذیری
- داشتن احساس منفی و بی‌ارزشی
- عصبانیت
- عملکرد ضعیف یا حضور ضعیف در مدرسه
- احساس سوءتفاهم و حساسیت شدید
- استفاده از موادمخدر یا الکل به‌صورت تفریحی
- خوردن یا خوابیدن فراوان
- آسیب‌رساندن به خود
- ازدستدادن علاقه برای انجام فعالیت‌های عادی و اجتناب از تعامل اجتماعی
علائم افسردگی در افراد مسن
افسردگی از اتفاقاتی نیست که به‌طور طبیعی با افزایش سن به‌وجود بیاید و هرگز نباید با آن ساده و سهل‌‌انگارانه برخورد کرد. متأسفانه، این بیماری اغلب در افراد مسن تشخیص داده نمی‌شود و درنتیجه درمانی هم صورت نمی‌گیرد. سالمندان هم معمولاً تمایلی به درخواست کمک ندارند. علائم بیماری معمولاً در افراد مسن متفاوت هستند یا وضوح کمتری دارند. از علائم آن در افراد مسن می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
- مشکلات حافظه یا تغییرات شخصیتی
- خستگی
- ازدستدادن اشتها
- مشکلات خواب یا ازدستدادن علاقه به رابطۀ جنسی که ناشی از بیماری یا دارو نیست.
- تمایل به ماندن در خانه به‌جای بیرون‌رفتن برای معاشرت یا انجام کارهای جدید
- افکار یا احساساتی دربارۀ خودکشی، به‌ویژه در مردان مسن
علائم هشدار
اگر احساس افسردگی می‌کنید، در سریع‌ترین زمان ممکن به روان‌شناس و روان‌پزشک مراجعه کنید.
اگر فکر می‌کنید ممکن است به خودتان صدمه بزنید، یا اقدام به خودکشی کنید، فوراً با اورژانس تماس بگیرید.
اگر افکار خودکشی دارید:
- به پزشک یا روان‌پزشک مراجعه کنید.
- با یک دوست صمیمی یا اعضای خانواده در‌این‌باره صحبت کنید.
- اگر یکی از عزیزانتان در معرض خطر خودکشی قرار دارد یا اقدام به خودکشی کرده است، بهتر است شرایطی فراهم کنید که یک نفر در کنارش بماند و خودتان سریعاً برای دریافت کمک با اورژانس تماس بگیرید. همچنین اگر می‌توانید شرایط را کنترل کنید، فرد را شخصاً و سریعاً به بیمارستان برسانید.
تشخیص
همۀ افراد ممکن است گاهی احساس غم یا ناراحتی کنند؛ اما باید بدانید که علائم افسردگی شدیدتر است و دو هفته یا بیشتر طول می‌کشد.
روان‌پزشک برای تعیین اینکه آیا فردی به این بیماری مبتلاست یا نه، از بیمار سؤالاتی می‌پرسد. ممکن است از او بخواهد یک پرسش‌نامه را تکمیل کند و دربارۀ سابقۀ خانوادگی ابتلا به افسردگی نیز از او سؤالاتی بپرسد. روان‌پزشک همچنین ممکن است بیمار را معاینه یا آزمایش‌هایی را برای بررسی وجود سایر بیماری‌ها در فرد، تجویز کند. همچنین، می‌تواند از تست افسردگی نیز برای تشخیص کمک بگیرد.
بررسی‌های بالینی
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)
متخصص ممکن است از معیارهای افسردگی که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شده است، برای تشخیص بیماری استفاده کند. خوب است بدانید که DSM-5 توسط انجمن روان‌پزشکی آمریکا منتشر می‌شود.
بررسی‌های آزمایشگاهی
پزشک ممکن است برای بررسی علل افسردگی، برای بیمار آزمایش کامل خون یا CBC و آزمایش بررسی عملکرد تیروئید تجویز کند.
بررسی‌های تصویربرداری
بررسی‌های تصویربرداری در تشخیص افسردگی جایگاهی ندارند.
درمان
داروهایی مثل انواع قرص ضد افسردگی و روان‌درمانی، برای اکثر افراد مبتلا به این بیماری مؤثر هستند. پزشک یا روان‌پزشک شما می‌تواند داروهایی را برای تسکین علائم تجویز کند؛ بنابراین مراجعه به روان‌پزشک، روان‌شناس یا سایر متخصصان سلامت روان، برای بیشتر افراد مبتلا به افسردگی مفید است.
اگر فرد به افسردگی شدید مبتلا شود، احتمالاً به بستری‌شدن در بیمارستان هم نیاز می‌شود. همچنین ممکن است نیاز شود که از یک برنامۀ درمانی تا زمان بهبود علائم افسردگی پیروی کند.
درمان دارویی
انواع بسیاری از داروها و قرص ضدافسردگی وجود دارند؛ ازجمله داروهایی که در بخش زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم. نکتۀ مهم این است که حتماً دربارهٔ عوارض جانبی احتمالی داروها با روان‌پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
پزشکان معمولاً درمان را با تجویز مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین شروع می‌کنند؛ چراکه این داروها عموماً عوارض جانبی کمتری نسبت به انواع دیگر داروهای ضد افسردگی دارند. ازجمله داروهای مهارکنندۀ انتخابی بازجذب سروتونین می‌توان به سیتالوپرام، فلوکستین و سرترالین اشاره کرد.
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)
دولوکستین و ونلافاکسین ازجمله داروهای مهارکنندۀ بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین هستند.
داروهای ضد افسردگی آتیپیکال
این داروها در هیچ‌یک از دسته‌بندی‌های داروهای ضد افسردگی دیگر قرار نمی‌گیرند. میرتازاپین و ترازودون در این دسته قرار دارند.
داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای
این داروها مانند ایمی پرامین، نورتریپتیلین، آمی تریپتیلین و دوکسپین می‌توانند بسیار مؤثرواقع شوند. داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای معمولاً تجویز نمی‌شوند؛ مگر اینکه ابتدا بیمار یک داروی SSRI را امتحان کرده و نتیجه نگرفته باشد.
مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز MAOI
ازآنجایی‌که مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز مانند ترانیل سیپرومین، فنلزین و ایزوکاربوکسازید می‌توانند عوارض جدی بدهند، معمولاً زمانی تجویز می‌شوند که سایر داروها مؤثر نیستند.
استفاده از MAOIها به دلیل تداخل‌های خطرناک (یا حتی کشنده) با برخی غذاها، شراب، داروها و مکمل‌های گیاهی، به یک رژیم غذایی مشخص نیاز دارد. این داروها را نمی‌توان با داروهای مهارکنندۀ انتخابی بازجذب سروتونین ترکیب کرد.
سایر داروها
گاهی داروهای دیگر به یکی از داروهایی ضدافسردگی اضافه می‌شوند تا تأثیرات آن را افزایش دهند. همچنین روان‌پزشک ممکن است با ترکیب دو داروی ضد افسردگی یا افزودن داروهایی مانند تثبیت‌کننده‌های خلق‌وخو، بر اثربخشی درمان دارویی بیفزاید. علاوه‌بر موارد قبل، داروهای ضداضطراب نیز ممکن است برای استفادۀ کوتاه‌مدت به رژیم دارویی اضافه شوند.
درمان غیردارویی
مشاوره
صحبت با متخصص روان‌شناس، روان‌کاو یا روان‌پزشک را مشاوره می‌گویند. مشاوره به فرد کمک می‌کند تا مشکلات را بشناسد و مهارت‌های فردی خود را توسعه دهد.
طب مکمل
افراد مبتلا به نوع خفیف این بیماری یا افرادی که علائم دائمی دارند، می‌توانند با درمان مکمل، زندگی بهتری را تجربه کنند. درمان مکمل، ماساژ، طب سوزنی، هیپنوتیزم و بیوفیدبک را در بر می‌گیرد.
جراحی
در ارتباط با تشخیص افسردگی، جراحی جایگاهی ندارد.
تحریک مغزی
معمولاً درمان با تحریک مغز به افرادی کمک می‌کند که افسردگی شدید دارند. از انواع درمان تحریک مغز می‌توانیم به الکتروشوک‌درمانی (ECT)، تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال یا تحریک مغناطیسی مغز از راه جمجمه (TMS) و تحریک عصب واگ (VNS) اشاره کنیم.
تغذیه و مکمل
رژیم غذایی
- سطح قند خون خود را متعادل نگه دارید.
- حداقل ۲ تا ۳ بار در هفته ماهی روغنی تازه بخورید. بهترین منابع، ساردین، سالمون و قزل‌آلا هستند.
- سطح اسیدآمینه را با افزایش مصرف غذاهای غنی از پروتئین افزایش دهید.
- تریپتوفان یکی از موادی است که در عملکردهای حیاتی بدن نقش مهمی دارد. سطح این ماده را می‌توانید با صرف غذاهای غنی از پروتئین ازجمله گوشت، مرغ (به‌ویژه بوقلمون)، ماهی، لوبیا، تخم‌مرغ، عدس، آجیل و دانه‌ها افزایش دهید.
- استفاده از مکمل با یک مولتی‌ویتامین باکیفیت حاوی ویتامین B هم مفید است.
برخی از منابع خوب ویتامین B عبارتند از:
- غلات کامل
- گوشت و مرغ
- ماهی
- تخم‌مرغ و لبنیات
- حبوبات
- دانه‌ها و آجیل
- سبزیجات دارای برگ سبز تیره
مکمل
مخمر سنت جان
FDA این مکمل گیاهی را برای درمان این بیماری تأیید نکرده است؛ اما احتمال می‌رود روی درمان افسردگی خفیف یا متوسط تأثیر بگذارد. درصورتی‌که به سراغ این مکمل می‌روید، این نکته را فراموش نکنید که مصرف مکمل‌های بدون نسخه می‌تواند با تعدادی از داروها، مانند داروهای قلب، داروهای رقیق‌کنندۀ خون، قرص‌های ضد بارداری، شیمی‌درمانی وموارد دیگر تداخل ایجاد کند.
همچنین، بهتر است هنگام مصرف داروهای ضدافسردگی از مصرف این مکمل گیاهی خودداری کنید؛ زیرا چنین ترکیبی می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
اسیدهای چرب امگا ۳
اسیدهای چرب امگا ۳، به‌عنوان چربی سالمی در ماهی‌های آب سرد، بذر کتان، روغن کتان، گردو و برخی مواد غذایی دیگر پیدا می‌شوند. استفاده از مکمل‌های امگا ۳ به‌عنوان یک درمان احتمالی در حال بررسی است. هرچند این مکمل به‌طور کلی بی‌ضرر در نظر گرفته می‌شود؛ اما احتمال دارد که مصرف مقدار فراوان امگا ۳ با سایر داروها تداخل ایجاد کند. برای تأیید اینکه آیا مصرف غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ می‌تواند به کاهش علائم بیماری کمک کند، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
منیزیم
منیزیم در طیف وسیعی از فرآیندهای بدن نقشی اساسی دارد و کمبود آن با ایجاد بیماری‌های سیستمیکِ مختلف ازجمله افسردگی و اضطراب مرتبط است.
منیزیم بعد از روی (زینک) در مقام دومین مادۀ معدنی قرار می‌گیرد که معمولاً کمبود آن در بدن افراد رایج است. استرس مزمن و مقادیر بالای قند نیز سطح منیزیم را در بدن کاهش می‌دهند. همچنین به نظر می‌رسد مصرف بیشتر منیزیم در رژیم غذایی، با کاهش علائم افسردگی مرتبط است.
ویتامین D
ویتامین D به‌عنوان «ویتامین آفتاب» هم شناخته می‌شود. خوب است بدانید که حدود ۹۰٪ از ویتامین D ما در اثر تابش خورشید، در پوستمان سنتز می‌شود. کمبود ویتامین D به‌عنوان یکی از مشکلات در حال گسترش و رایج در سراسر جهان شناخته می‌شود. احتمال دارد که این مشکل در ابتلا به افسردگی نقش داشته باشد، به‌خصوص اگر فرد در زمستان احساس بدتری دارد.
زندگی با اختلال افسردگی
خودمراقبتی
افسردگی معمولاً اختلالی نیست که بتوانید به‌تنهایی آن را درمان کنید؛ اما علاوه‌بر درمان، مراحل خودمراقبتی زیر هم می‌تواند به شما کمک کند:
به برنامۀ درمانی خود پایبند بمانید
جلسات روان‌درمانی یا نوبت مراجعه به روان‌پزشک را نادیده نگیرید. حتی اگر احساس می‌کنید که بیماری شما برطرف شده است، داروهای خود را قطع نکنید؛ چراکه ممکن است علائم بیماری عود کند یا علائمی شبیه به ترک‌کردن را تجربه کنید. فراموش نکنید که برای درمان و رهایی از افسردگی، زمان و صبر لازم است.
دربارۀ افسردگی مطالعه کنید
آموزش‌دیدن دربارهٔ وضعیت بیماری می‌تواند به شما قدرت و انگیزه بدهد تا به برنامۀ درمانی خود پایبند بمانید. خانوادۀ خود را تشویق کنید تا دربارۀ افسردگی اطلاعات به‌دست آورند. به این ترتیب، به اطرافیانتان در درک و حمایت بهتر از خودتان کمک کرده‌اید.
به علائم هشداردهنده توجه کنید
- با روان‌پزشک یا درمانگر خود برای شناخت عوامل تحریک‌کنندۀ علایم افسردگی همکاری کنید.
- برنامه‌ریزی کنید تا بدانید در صورت شدیدترشدن علائم افسردگی چه کاری باید انجام دهید؟
- در صورت مشاهدۀ هرگونه تغییر در علائم یا احساس خود، با روان‌پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید.
از مصرف الکل و موادمخدر خودداری کنید
ممکن است به نظر برسد که الکل یا مواد مخدر علائم بیماری را کاهش می‌دهند؛ اما به‌طورکلی در درازمدت علائم شدیدتر می‌شوند. این بدان معناست که چنین موادی درمان افسردگی را سخت‌تر می‌کنند. نکتۀ مهم دیگر این است که اگر دربارهٔ مصرف الکل یا مواد به کمک نیاز دارید، با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.
در انزوا نمانید
سعی کنید در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنید و به‌طور منظم با خانواده یا دوستان دور هم جمع شوید. شرکت در گروه‌های حمایتی افراد مبتلا به افسردگی هم به شما کمک می‌کند؛ زیرا با افراد مشابه خود ارتباط برقرار می‌کنید. آن‌ها با چالش‌های مشابه شما روبه‌رو هستند و قادرید که تجربه‌های خود را با آن‌ها به اشتراک بگذارید.
از خودتان مراقبت کنید
غذاهای سالم بخورید و فعالیت بدنی داشته باشید. فعالیت‌هایی مثل پیاده‌روی، آهسته‌دویدن، شنا، باغبانی یا کارهای دیگری انجام دهید که از آن‌ها لذت می‌برید.
خواب کافی هم برای سلامت جسمی و هم برای سلامت روانی شما مهم است؛ بنابراین سعی کنید به‌اندازهٔ کافی بخوابید و اگر اختلال خواب دارید، با پزشک خود دربارهٔ راهکارهای کنترل بی‌خوابی صحبت کنید.
ورزش
زمانی که افسردگی یا اضطراب دارید، در اکثر مواقع ورزش آخرین کاری است که به سراغ آن می‌روید؛ اما وقتی انگیزه پیدا کردید، ورزش می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
ورزش به پیشگیری و بهبود تعدادی از مشکلات سلامتی مثل فشارخون بالا، دیابت و آرتریت کمک می‌کند. تحقیقات دربارهٔ افسردگی، اضطراب و ورزش نشان می‌دهد که فواید روانی و فیزیکی ورزش نیز می‌تواند به بهبود خلق‌وخو و کاهش اضطراب کمک کند.
ارتباط بین افسردگی، اضطراب و ورزش کاملاً مشخص نیست؛ اما ورزش‌کردن و اشکال دیگر فعالیت بدنی قطعاً می‌توانند علائم افسردگی یا اضطراب را کاهش دهند و احساس بهتری در فرد ایجاد کنند. ورزش همچنین به جلوگیری از بازگشت بیماری و اضطراب پس از بهبودی کمک می‌کند.
ورزش منظم فواید روانی و عاطفی فراوانی دارد و ممکن است بتواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند. ازجملهٔ این فواید موارد زیر است:
- ورزش باعث ترشح اندورفین در مغز می‌شود. این ماده‌ٔ شیمیایی می‌تواند حس‌وحال خوب را در شما تقویت کند.
- ورزش کمک می‌کند تا ذهنتان را از نگرانی‌ها دور کنید؛ به این ترتیب می‌توانید از چرخۀ افکار منفی که خود تغذیه‌کنندۀ افسردگی و اضطراب هستند نیز دور شوید.
- رسیدن به اهداف یا چالش‌های ورزشی، حتی موارد کوچک، اعتمادبه‌نفس شما را افزایش می‌دهد. همچنین تناسب اندام نیز باعث ایجاد احساس بهتری دربارۀ ظاهرتان می‌شود.
- ورزش و فعالیت بدنی به شما این فرصت را می‌دهد که با دیگران ملاقات یا معاشرت کنید. همین‌که در اطراف محلۀ خود قدم می‌زنید، فقط یک لبخند دوستانه یا احوالپرسی با دیگران به بهبود خلق‌وخوی شما کمک می‌کند.
چه مقدار ورزش کافی است؟
برای شروع ۳۰ دقیقه ورزش در روز به‌مدت سه تا پنج روز در هفته ممکن است به‌طرز قابل توجهی علائم افسردگی یا اضطراب را بهبود ببخشد.
یادتان بماند که مزایای ورزش برای کمک به سلامت روان، فقط در صورتی ممکن است دوام بیاورد که در درازمدت به برنامۀ ورزشی خود پایبند بمانید.
آیا باید برای دریافت برنامۀ ورزشی به پزشک مراجعه کنم؟
- قبل از شروع یک برنامۀ ورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که این برنامه برای شما بی‌خطر است. پزشک راهنمایی خواهد کرد که کدام فعالیت‌ها، چه مقدار ورزش، چه سطح و شدتی از فعالیت، برای شما مناسب است.
- پزشک شما داروهایی که مصرف می‌کنید و همچنین شرایط سلامتی شما را در نظر می‌گیرد. او همچنین ممکن است توصیه‌های مفیدی دربارهٔ شروع کار و حفظ انگیزه برای ادامهٔ کار، به شما بدهد.
- اگر به‌طور منظم ورزش می‌کنید؛ اما علائم افسردگی یا اضطراب همچنان در زندگی روزمرۀ شما اختلال ایجاد می‌کند، به پزشک یا روان‌پزشک خود مراجعه کنید. ورزش و فعالیت بدنی راه‌های بسیار خوبی برای کاهش علائم افسردگی یا اضطراب هستند؛ اما جایگزینی برای جلسه‌های درمانی گفت‌وگومحور (روان‌درمانی) یا داروها به حساب نمی‌آیند.
داروهای ضد افسردگی در بارداری و شیردهی
اگر در دوران بارداری یا شیردهی هستید، برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است خطر بیشتری برای سلامت جنین یا شیرخوار شما داشته باشند. اگر باردار شدید، قصد بارداری دارید یا درصورتی‌که به کودک خود شیر می‌دهید، حتماً به روان‌پزشک و پزشک خود اطلاع دهید. روان‌پزشک و پزشک دربارۀ مصرف داروها و عوارض ناشی از آن‌ها برای جنین یا نوزاد شیرخوار توضیح می‌دهند. حتی در صورت لزوم، با تغییر داروهای مصرفی در روند دارودرمانی شما کمکتان می‌کنند.
داروها
- اسیتالوپرام
- پاروکستین
- ونلافاکسین
- ترازودون
- تریمیپرامین
- فنلزین
بدون دیدگاه