اطلاعات عمومی
پرکاری تیروئید یا هایپرتیروئیدی چیست؟
پرکاری تیروئید وضعیتی است که در آن بدن شما بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کند که به آن تیروئید بیش‌فعال نیز می‌گویند.
هورمونهای تیروئید توسط غده تیروئید ساخته می‌شوند؛ غده تیروئید در قسمت جلویی و پایین گردن قرار دارد. تیروئید پرکار وضعیتی است که سطح هورمون تیروئید شما بالا باشد. هورمونهای تیروئید به کنترل دمای بدن، ضربان قلب، رشد و وزن بدن کمک می‌کنند و همچنین، انرژی بدن را تنظیم می‌کنند.
وقتی سطح هورمونهای تیروئید به‌طور غیرمعمول بالا باشد، بدن سریع‌تر و بیشتر انرژی می‌سوزاند و سرعت بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن افزایش می‌یابد.
طوفان تیروئید چیست؟
طوفان تیروئید نوع نادری از پرکاری تیروئید است و اگر سطح هورمون تیروئید شما بیش از حد بالا برود، اتفاق می‌افتد. دمای بدن شما ممکن است بسیار بالا برود، قلب شما خیلی سریع بتپد و در فکرکردن دچار مشکل شوید. ممکن است دچار تعریق، استفراغ، تشنج یا اسهال شدید شوید. در صورت داشتن پرکاری تیروئید و عفونت یا قطع مصرف داروهای تیروئید، طوفان تیروئید ممکن است رخ دهد. آسیب، سوختگی و برخی داروهای خاص نیز می‌توانند باعث طوفان تیروئید شوند.
علائم و نشانه‌ها
علائم و نشانه‌ها ممکن است گاهی اوقات بهآرامی و در طی چندین سال ایجاد شوند؛ مانند:
- کاهش وزن، افزایش اشتها و اسهال
- افزایش تعریق و ناتوانی در تحمل گرما
- عصبی‌بودن، بیقراری، لرز و اختلال در خواب
- تپش قلب و افزایش سرعت تنفس
- چشم‌های از حدقه بیرون زده
- خستگی و ضعف عضلانی
- تغییرات در دورهٔ عادت ماهانه
- ریزش مو
- برآمدگی و بزرگ‌شدن گردن ناشی از بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)
عوامل مؤثر در ابتلا
بیماری گریوز
بیماری گریوز یک اختلال سیستم ایمنی و شایع‌ترین علت پرکاری تیروئید است. بدن آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که باعث می‌شود غده تیروئید بیش از حد نرمال هورمون تیروئید را بسازد و آزاد کند. اگر یکی از بستگان شما مبتلا به بیماری گریوز باشد، احتمال ابتلا به تیروئید پرکار در شما افزایش می‌یابد.
تومور تیروئید
تومورهای سرطانی غده تیروئید ممکن است باعث افزایش و ترشح هورمونهای تیروئید شوند.
گواترمولتی ندولر یا گواتر چندغده‌ای
این بیماری به‌دلیل تولید بیش از حد هورمون تحریک کنندهٔ تیروئید (TSH) توسط غده هیپوفیز ایجاد می‌شود که در نهایت باعث می‌شود غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید کند.
التهاب تیروئید (تیروئیدیت)
التهاب تیروئید می‌تواند باعث پرکاری تیروئید کوتاه‌مدت شود. این اتفاق می‌تواند به‌عنوان مثال پس از زایمان یا پس از عفونت‌های ویروسی رخ دهد.
سابقهٔ خانوادگی
در افرادی که سابقهٔ خانوادگی بیماری، به‌ویژه بیماری گریوز را دارند، احتمال ابتلا بیشتر است.
جنسیت
بروز این بیماری در خانم‌ها بیشتر از آقایان دیده می‌شود.
مصرف بیش از حد یُد
اگر در معرض خطر پرکاری تیروئید هستید و یُد بیش از حد مصرف می‌کنید (از طریق رژیم غذایی یا داروها)، می‌تواند باعث شود تیروئید شما هورمون تیروئید بیشتری تولید کند. یُد یک مادهٔ معدنی است که تیروئید شما از آن برای تولید هورمون تیروئید استفاده می‌کند.
ابتلا به برخی بیماری‌های زمینه‌ای
ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای نظیر کم‌خونی شدید، دیابت نوع یک و بیماری آدیسون، در ابتلا به پرکاری تیروئید نقش مؤثری دارند.
علائم هشدار
در صورت مشاهدۀ علائم زیر،با پزشک خود تماس بگیرید.
- تب دارید.
- احساس عصبی بودن و بیقراری می‌کنید.
- دچار لرز، سرفه یا احساس ضعف و درد می‌شوید.
- داروی شما تمام شده یا مصرف آن را متوقف کرده‌اید.
- در مورد وضعیت یا مراقبت خود سؤال یا نگرانی دارید.
- درد ناگهانی قفسهٔ سینه یا تنگی نفس دارید.
- ضربان قلب شما سریع‌تر از حد معمول است.
تشخیص
پزشک شما پرکاری تیروئید را به چند روش تشخیص می‌دهد؛ از جمله: معاینهٔ فیزیکی گردن برای بررسی اینکه آیا تیروئید بزرگتر از حد طبیعی است یا خیر. آزمایش خون برای بررسی سطح بالای هورمون تیروئید در بدن شما و بررسی‌های تصویربرداری برای مشاهدهٔ وضعیت تیروئید انجام می‌شود.
بررسی‌های بالینی
پزشک ابتدا یک شرح حال دقیق شامل علائم و سوابق پزشکی خودتان و خانواده‌تان از شما می‌گیرد و سپس معاینهٔ فیزیکی انجام می‌دهد که شامل بررسی موارد زیر است:
تیروئید
ممکن است پزشک شما بهآرامی تیروئید شما را از قسمت بیرونی گردن لمس کند تا ببیند که آیا بزرگ، ناهموار یا حساس است.
چشم
ممکن است پزشک چشمان شما را از نظر تورم، قرمزی، برآمدگی و سایر علائم چشم در بیماری گریوز بررسی کند.
قلب
پزشک شما ممکن است از گوشی پزشکی برای گوش‌دادن به قلب شما برای چک‌کردن ضربان قلب سریع یا نامنظم استفاده کند.
دست
ممکن است پزشک از شما بخواهد که دستانتان را روبه‌روی خود قرار دهید تا ببیند آیا لرزش دارید یا خیر. همچنین ممکن است به‌دنبال تغییراتی در ناخن‌های شما باشد.
پوست
ممکن است پزشک شما پوستتان را برای بررسی گرم و مرطوب بودن آن بررسی کند.
بررسی‌های آزمایشگاهی
آزمایش خون
پزشک شما ممکن است یک نمونه خون برای بررسی سطح بالای هورمون تیروئید و وجود آنتی‌بادی علیه گیرندهٔ TSH در نظر بگیرد؛ به این آزمایش، تست بررسی عملکرد تیروئید (TFT) می‌گویند. در 95% از بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید، سطح هورمونهای تیروئید T3 و T4 بالاتر از حد نرمال و هورمون تحریک کنندهٔ تیروئید (TSH) پایین تر از حد نرمال است.
اگر بیوتین یا مکمل‌های ویتامین B که ممکن است در مولتی‌ویتامین‌ها وجود داشته باشند، مصرف می‌کنید، آزمایش تیروئید شما ممکن است نتایج کاذب داشته باشد. در صورت استفاده از بیوتین یا مولتی‌ویتامین‌های حاوی بیوتین، به پزشک خود اطلاع دهید. برای اطمینان از نتیجهٔ آزمایش، مصرف بیوتین را از حداقل 12 ساعت قبل قطع کنید.
بررسی‌های تصویربرداری
اسکن تیروئید و بررسی جذب ید رادیواکتیو
برای انجام این آزمایش، یک دوز خوراکی کم از ید رادیواکتیو به شما داده می‌شود تا پزشک بررسی کند که چه مقدار از آن در غده تیروئید شما باقی می‌ماند. شما بعد از ۴، ۶ و ۲۴ ساعت و گاهی بعد از هر سه دورهٔ زمانی، مورد بررسی قرار خواهید گرفت تا ببینند تیروئید شما به چه میزانی یُد جذب کرده است.
سونوگرافی
سونوگرافی یک روش غیرتهاجمی است که به پزشک اجازه می‌دهد غده تیروئید شما را به صورت دقیق‌تری بررسی کند.
درمان
چندین روش و داروی مختلف برای درمان پرکاری تیروئید وجود دارد. قبل از انتخاب درمان و دارویی که برای شما مناسب است، پزشک علت پرکاری تیروئید، سن، سلامت کلی، سابقهٔ بیماری‌های قبلی و شدت علائم شما را بررسی می‌کند.
درمان‌های پرکاری تیروئید شامل داروها، درمان با یُد رادیواکتیو و جراحی تیروئید است.
درمان دارویی
داروهای ضد تیروئید
این داروها شامل متی‌مازول و پروپیل تیواوراسیل (PTU) هستند. بعد از شروع مصرف این داروها علائم پرکاری تیروئید معمولاً طی چند هفته تا چند ماه شروع به بهبود می‌کنند که طول درمان معمولاً یک سال و اغلب بیشتر ادامه می‌یابد. داروهای ضد تیروئید معمولاً علائم پرکاری تیروئید را در طول ۶ تا 12 هفته کاهش می‌دهند.
در حالی که هیچ استانداردی برای مدت زمان مصرف دارو وجود ندارد، به احتمال زیاد داروی خود را برای 12 تا 18 ماه باید مصرف کنید. با کاهش تدریجی و کنترل‌شدهٔ دوز، شانس ابتلای مجدد به پرکاری تیروئید تا حدی کاهش می‌یابد.
پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که از داروهای ضدتیروئید به‌عنوان یک درمان مادام‌العمر استفاده نکنید، زیرا خطر عوارض جانبی با ادامهٔ مصرف دارو افزایش می‌یابد. بنابراین قبل از هرگونه تغییر در میزان دوز این داروها یا تصمیم به قطع مصرف آن‌ها باید با پزشک خود مشورت کنید.
داروهای کورتیکواستروئیدی (کورتون‌ها )
داروهایی مثل هیدروکورتیزون که باعث کاهش تبدیل T4 به فرم فعال‌تر یعنی T۳ می‌شوند. البته این داروها معمولاً در شرایط حاد و طوفان تیروئیدی مورد مصرف قرار می‌گیرند.
داروهای مسدودکننده بتا
داروهای مسدودکننده بتا مثل پروپرانولول می‌توانند علائمی مانند لرزش، ضربان قلب سریع و عصبی‌شدن را کاهش دهند. آن‌ها به‌سرعت عمل می‌کنند و می‌توانند به شما کمک کنند تا زمانی که درمان‌های دیگر مؤثر واقع شوند، احساس بهتری داشته باشید.
اگرچه این داروها معمولاً برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند و بر سطح تیروئید تأثیر نمی‌گذارند، اما همان‌طور که گفته شد، می‌توانند برخی از علائم پرکاری تیروئید را کاهش دهند.
به همین دلیل، پزشک شما ممکن است آن‌ها را تجویز کند تا به شما کمک کند تا زمانی که سطح تیروئیدتان به حالت عادی نزدیک نشده است، احساس بهتری داشته باشید. این داروها به‌طور کلی برای افرادی که مبتلا به آسم هستند، توصیه نمی‌شود.
درمان غیردارویی
ید رادیواکتیو
ید رادیواکتیو یک درمان رایج و مؤثر برای پرکاری تیروئید است. این درمان شامل مصرف ید رادیواکتیو به صورت خوراکی است که سلول‌های غده تیروئید را که هورمون تیروئید تولید می‌کنند، از بین می‌برد.
این درمان بر سایر بافت‌های بدن تأثیر نمی‌گذارد و تقریباً همهٔ افرادی که تحت درمان با ید رادیواکتیو هستند، در آینده دچار کم‌کاری تیروئید می‌شوند. این اتفاق به این دلیل است که سلول‌های تولیدکنندهٔ هورمون تیروئید از بین‌رفته‌اند؛ اما درمان کم‌کاری‌تیروئید آسان‌تر است و مشکلات سلامتی طولانی‌مدت کمتری نسبت به پرکاری تیروئید ایجاد می‌کند.
برای مشاهدهٔ کامل اثرات درمان ید، ۶ هفته تا ۶ ماه زمان لازم است. در این مدت، سطح هورمون تیروئید خون شما به‌طور منظم کنترل می‌شود. همچنین ممکن است لازم باشد داروهای ضد تیروئید مصرف کنید. برخی از اشعه‌ها چند روز پس از درمان ید رادیواکتیو در بدنتان باقی می‌مانند.
پزشک شما لیستی از اقدامات احتیاطی را که پس از درمان باید انجام دهید به شما ارائه می‌دهد، تا خانواده و نزدیکانتان کمتر در معرض اشعه قرار گیرند. اشعه از ادرار، مدفوع و بزاق شما خارج می‌شود؛ بنابراین، رعایت نکات بهداشتی پس از انجام رادیواکتیو ید بسیار مهم است.
جراحی
از عمل جراحی برای برداشتن قسمتی یا کل غده تیروئید در موارد نادر استفاده می‌شود. اگر باردار هستید یا نمی‌توانید داروهای ضد تیروئید را مصرف کنید یا نمی‌توانید یُددرمانی با یُد رادیواکتیو انجام دهید، ممکن است کاندید جراحی غده تیروئید باشید.
تغذیه و مکمل
رژیم غذایی
افراد مبتلا به بیماری تیروئید نمی‌توانند بیماری خود را از طریق رژیم غذایی درمان کنند؛ اما مصرف غذاها یا مکمل‌های نامناسب می‌تواند باعث ایجاد مشکل در این دسته از افراد شود.
برخی غذاها می‌توانند عملکرد غده تیروئید شما را سالم نگه دارند و برخی از آثار منفی بیماری پرکاری تیروئید را کاهش دهند. باید مقدار کالری لازم را برای جلوگیری از کاهش وزن دریافت کنید.
برخی از مواد معدنی، ویتامین‌ها و سایر مواد مغذی برای ایجاد تعادل در عملکرد تیروئید ضروری هستند. معمولاً قبل از انجام برخی از درمان‌های پرکاری تیروئید، رژیم غذایی کم ید برای بیمار تجویز می‌شود. به‌عنوان مثال، قبل از انجام پرتودرمانی برای حذف سلول‌های تیروئید اضافی یا آسیب‌دیده، باید رژیم کم ید داشته باشید. همچنین پس از درمان، بسیار مهم است که مصرف ید را در رژیم غذایی خود متعادل کنید.
ید معدنی نقش کلیدی در ساخت هورمونهای تیروئید دارد و رژیم کم ید به کاهش هورمونهای تیروئید کمک می‌کند.
فرآورده‌های دریایی زیر حاوی ید بالایی هستند و توصیه می‌شود از مصرف بیش از حد آن‌ها در طی دورهٔ بیماری جلوگیری کنید:
- ماهی
- جلبک دریایی
- میگو
- خرچنگ‌ها
- سوشی
علاوه بر این، برخی از فرآورده‌های خوراکی نیز محتوای ید بالایی دارند که شامل موارد زیر می‌شوند:
- شیر و لبنیات
- پنیر
- زردهٔ تخم مرغ
- نمک ید دار
- برخی رنگ‌های خوراکی
- سویا
در صورتی که بیماری شما علامت‌دار یا کنترل‌نشده است، از فرآورده‌های بالا تنها تحت نظر پزشک یا متخصص تغذیه استفاده کنید.
مکمل‌ها
از مصرف مکمل یُد خودداری کنید؛ مگر اینکه پزشکتان تجویز کند. یُد تنها در موارد کمبود مؤثر است و مصرف بیش از حد آن می‌تواند باعث کم‌کاری تیروئید شود.
زندگی با پرکاری تیروئید
خودمراقبتی
در حالی که هیچ اقدام خاصی برای پیشگیری قطعی از بیماری تیروئید وجود ندارد، انتخاب‌ها و راه‌های مؤثری وجود دارند که می‌توانند خطر ابتلای شما به بیماری‌های تیروئیدی را کاهش داده یا در صورت تشخیص بیماری تیروئید، به شما کمک کنند تا روند پیشرفت بیماری خود را کند یا متوقف کنید.
از آنجایی که اختلالات تشخیص داده نشدهٔ تیروئید می‌تواند خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌های دیگر را افزایش دهد، مهم است که از سابقهٔ خانوادگی بیماری تیروئید خود مطلع باشید و به علائم غیرمعمول توجه کنید.
همچنین لازم است که در مورد تیروئید خود اقدامات پیشگیرانه انجام دهید تا خطر مشکلات شما کاهش یابد. اما به خاطر داشته باشید که هیچ چیز قطعی نیست؛ به‌خصوص اگر بیماری تیروئید خودایمن در خانوادهٔ شما وجود داشته باشد.
بهتر است نکات زیر را مدنظر قرار دهید:
سیگار نکشید
دود سیگار حاوی سموم مختلفی است که ممکن است بر تیروئید شما تأثیر بگذارد. خصوصاً تیوسیانات، جذب ید را مختل می‌کند که به نوبهٔ خود می‌تواند تولید هورمونهای تیروئید را مسدود کند. به‌طور کلی، سیگار کشیدن می‌تواند باعث افزایش سطح تیروکسین (T4) و کاهش جزئی سطح هورمون تحریک کنندهٔ تیروئید (TSH) شود. علاوه بر این، استعمال سیگار احتمال بروز عوارض چشمی را در بیماران گریوز افزایش می‌دهد.
غده تیروئید خود را از روی گردن بررسی کنید
یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید برای تشخیص زودهنگام انجام دهید، این است که به‌طور مرتب از روی گردن، غده تیروئید خود را بررسی کنید. با این آزمایش ساده می‌توانید توده‌ها، برجستگی‌ها و تورم تیروئید را در صورت نزدیکی به سطح، تشخیص دهید.
با این حال، بسیاری از ندول‌ها و برجستگی‌ها قابل مشاهده یا لمس نیستند؛ بنابراین اگر علائم دیگری دارید، باید به پزشک خود مراجعه کنید.
تنها چیزی که برای این غربالگری ساده نیاز دارید، یک آینه است. اگر بعد از انجام کلیهٔ مراحل مورد مشکوکی دیدید، حتماً به پزشک خود مراجعه کنید.
داروهای خود را به‌طور مرتب مصرف کنید و از تغییر دوز یا قطع مصرف خودسرانهٔ داروها بدون مشورت با پزشک خودداری کنید. همچنین، حتماً به‌طور مرتب به پزشک خود مراجعه کنید.
مراجعه به پزشک برای معاینات منظم، نه تنها برای سلامت کلی شما، بلکه برای سلامت غده تیروئیدتان نیز بسیار مهم است؛ به‌ویژه اگر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های تیروئید هستید. به‌عنوان مثال، اگر سابقهٔ خانوادگی تیروئیدیت هاشیموتو یا بیماری گریوز دارید، در این مورد، پزشک احتمالاً بخواهد سطح هورمون تیروئید شما را به‌صورت سالیانه بررسی کند.
ورزش
ورزش می‌تواند به بسیاری از علائم اختلالات تیروئیدی کمک کند، اما نمی‌تواند علت اصلی را درمان کند. ورزش منظم فواید بسیار زیادی دارد و بسیاری از شایع‌ترین علائم مشکلات تیروئید را می‌توان با ورزش بهبود بخشید. افراد مبتلا به پرکاری تیروئید ممکن است اضطراب، خستگی و اختلال خواب را تجربه کنند. ورزش می‌تواند بر بسیاری از این علائم تأثیر مثبت بگذارد.
اگر به یکی از انواع بیماری تیروئید مانند پرکاری تیروئید مبتلا هستید، علائم و حالت‌های روحی شما ممکن است مانع انجام یک برنامهٔ ورزشی منظم شده باشد. اما باید بدانید که با اضافه‌کردن ورزش به برنامهٔ روزانهٔ خود، می‌توانید به بهبود و کنترل علائم پرکاری تیروئید کمک کنید.
هنگامی که مبتلا به اختلال تیروئید هستید، ورزش فواید فراوانی برای شما خواهد داشت که نه تنها بر سلامت کلی شما تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به تسکین و کاهش برخی از علائم شما نیز کمک کند؛ این فواید شامل موارد زیر می‌شوند:
باعث خواب عمیق‌تر و بهتر می‌شود
هنگامی که به پرکاری تیروئید مبتلا هستید، غده تیروئید شما بیش از حد هورمون تولید می‌کند و ممکن است دچار اختلال خواب و تعریق‌های شبانه شوید؛ در نتیجه، خواب ضعیف‌تری خواهید داشت. ورزش‌کردن اغلب منجر به بهبود کیفیت خواب می‌شود.
روحیهٔ شما را بهبود می‌‌بخشد
افسردگی ناشی از اختلالات تیروئید، به‌ویژه کم‌کاری و پرکاری تیروئید بسیار شایع است. ورزش باعث تحریک تولید بیشتر اندورفین (هورمون شادی) شده و احساس بهتری به شما می‌دهد.
تراکم استخوان شما را افزایش می‌دهد
از دست‌دادن و ضعیف‌شدن استخوان ممکن است به‌دنبال پرکاری‌تیروئید رخ دهد، اما مطالعات نشان می‌دهند که تمرینات قدرتی می‌توانند به شما در بهبود وضعیت استخوان‌هایتان کمک کند.
ورزش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد و اختلال تیروئید به‌طور خودکار خطر ابتلا به بیماری قلبی را در برخی موارد افزایش می‌دهد. اگر مدت زیادی ورزش نکرده‌اید، ممکن است بخواهید آن را آهسته شروع کنید، تمرینات بدون ضربه یا کم فشار را انتخاب کنید و پزشک خود را در جریان بگذارید.
بارداری
اگر داروی ضد تیروئید مصرف می‌کنید، قبل از اقدام برای بارداری، با پزشک خود صحبت کنید. احتمالاً در دوران بارداری خود نیاز به مصرف داروهای مختلف دارید. همچنین، ممکن است داروهای شما نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.
اگر تحت درمان با ید رادیواکتیو بوده‌اید، حداقل 6 ماه قبل از اقدام برای بارداری صبر کنید. این کار به پزشکتان زمان کافی می‌دهد تا متوجه شود که آیا تیروئید شما پس از درمان با ید رادیواکتیو هورمون تیروئید کافی تولید می‌کند یا خیر.
اگر ید رادیواکتیو باعث شد غده تیروئید هورمونهای تیروئیدی بسیار کمی تولید کند، بیمار باید داروهای کم‌کاری تیروئید مصرف کند. این شرایط مشکلاتی را به‌وجود می‌آورد زیرا زنان با هورمون تیروئید بسیار کم ممکن است برای باردارشدن دچار مشکل شوند. همچنین، اگر خانمی هورمون تیروئید بسیار کمی داشته باشد، ممکن است در اوایل بارداری بر رشد جنین تأثیر بگذارد.
زنانی که هورمون تیروئید کافی تولید نمی‌‌کنند، به درمان نیاز دارند؛ وجود مقدار طبیعی هورمون تیروئید در بدن قبل از بارداری مهم است.
لازم به ذکر است، هر درمانی که استفاده می‌کنید، باید اغلب سطح هورمون تیروئید خود را در دوران بارداری بررسی کنید. سطح هورمون تیروئید در دوران بارداری باید در سطح مناسبی باشد تا از بروز خطرات برای مادر و جنین جلوگیری شود.
سلامت روان
افراد مبتلا به اختلالات تیروئید ممکن است مشکلات روحی و روانی و همچنین مشکلات جسمی را تجربه می‌کنند. این اختلالات به‌ویژه درمورد افراد مبتلا به پرکاری تیروئید، کم‌کاری تیروئید، بیماری چشمی مرتبط با تیروئید یا سرطان تیروئید دیده می‌شود.
نوع اختلال تیروئید شما هرچه باشد، ممکن است شما را بسیار حساس کند و حتی متوجه شوید که خلق‌و‌خوی شما گاهی به‌طور سریع و غیرقابل پیش‌بینی تغییر می‌کند. پرکاری تیروئید ممکن است باعث اضطراب و بیقراری در برخی از مبتلایان شود.
اختلال تیروئید باعث تغییرات ظاهری مانند کاهش یا افزایش وزن و ریزش مو نیز شود که درنهایت ممکن است این تغییرات منجر به کاهش اعتماد به نفس و تغییر در خلق و خو شود. استرس می‌تواند علائم ناشی از بیماری تیروئید را تشدید کند و زمان بیشتری طول بکشد تا این علائم برطرف شوند.
از افراد متخصص کمک بگیرید
خوشبختانه در اکثر موارد، اگر تیروئید علت مشکل باشد، علائم روانی با کنترل اختلال تیروئید یا درمان بهبود می‌یابد و افراد زیادی هستند که می‌توانند به شما کمک کنند.
به یک متخصص داخلی یا فوق تخصص غدد متابولیسم مراجعه کنید. علائم جسمی مانند ریزش مو، بیماری تیروئید چشم، افزایش یا کاهش وزن، می‌تواند بر احساس شما تأثیر بگذارد.
با یکی از اعضای خانواده یا دوست نزدیک خود که ممکن است بتواند در این دوران سخت به شما کمک کند، صحبت کنید. ممکن است با برخی علائم روانی ناشی از اختلال تیروئید روبه‌رو شوید که کاملاً طبیعی هستند. از گفت‌وگو با پزشک خود دربارهٔ این علائم، احساس ناراحتی یا خجالت نکنید. در صورت نیاز، با متخصص روانپزشک صحبت کنید.
اضطراب یا افسردگی گاهی اوقات نیاز به درمان دارد. درمان‌های غیردارویی مانند روان‌درمانی برای کوتاه‌مدت می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر مشکل شما پایدارتر است، ممکن است داروهای ضدافسردگی برای شما تجویز شود.
داروها
- متی مازول
- پروپیل‌تیواوراسیل
بدون دیدگاه