بیماری های مقاربتی چیست؟
بیماری های مقاربتی (STD) یا عفونت‌های مقاربتی (STI) همان عفونت‌هایی هستند که هنگام تماس جنسی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کنند. بیماری های مقاربتی معمولاً از راه رابطهٔ جنسی واژینال، دهانی و یا مقعدی منتقل می‌شوند.
البته گاهی سایر تماس‌های جنسی با آلت تناسلی مردان، واژن، دهان و یا مقعد نیز می‌توانند به انتقال این بیماری‌ها منجر شوند. برای همین است که برخی انواع بیماری های مقاربتی مانند تب‌خال یا هرپس تناسلی و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) بر اثر تماس پوستی هم سرایت می‌کنند.
بعضی بیماری های مقاربتی ممکن است در طول بارداری یا هنگام زایمان از مادر باردار به نوزاد منتقل شوند. بیماری های مقاربتی می‌توانند از سایر راه‌ها مثل شیردهی، انتقال خون یا سرنگ مشترک نیز شیوع پیدا کنند.
بالغ بر ۲۰ نوع بیماری بیماری مقاربتی وجود دارد، از جمله:
- کلامیدیا
- تب خال ناحیه تناسلی
- سوزاک
- ویروس نقص ایمنی اکتسابی یا اچ آی وی (HIV)
- ویروس پاپیلومای انسانی یا اچ پی وی (HPV)
- شپش ناحیه تناسلی
- سیفلیس
- تریکومونیازیس یا تریکوموناس
چه چیزی باعث ایجاد بیماری‌های مقاربتی می‌شود؟
انواع بیماری های مقاربتی می‌تواند توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها ایجاد شود.
چه کسانی در معرض ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند؟
بیشتر بیماری‌های مقاربتی می‌توانند به هر دو گروه مردان و زنان سرایت کنند؛ البته در اکثر موارد، این بیماری‌ها و مشکلات جسمی در زنان وخامت بیشتری دارند. سرایت بیماری‌های مقاربتی به نوزادان می‌توانند باعث مشکلات جسمانی جدی شود.
علائم بیماری های مقاربتی چیست؟
گاهی اوقات بیماری‌های مقاربتی بدون علامت هستند یا علائمی خفیف دارند. البته این بیماری‌ها می‌توانند بدون هیچ علامت زیان‌باری باشند و هم‌چنان از طریق رابطهٔ زناشویی سرایت کنند.
اگر این بیماری‌ها با بروز علائم همراه باشند، امکان بروز علائم و نشانه‌های زیر وجود دارد:
- ترشحات غیر معمول از آلت تناسلی مردان یا واژن
- التهابات، زخم و زگیل در ناحیهٔ تناسلی
- تکرر ادرار و یا ادرارکردن همراه با درد
- خارش و قرمزی ناحیهٔ تناسلی
- تاول، التهاب و زخم در اطراف دهان
- بوی ناهنجار واژن
- خارش، درد یا خونریزی مقعدی
- درد شکم
- تب
بیماری‌های مقاربتی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟
اگر رابطهٔ زناشویی دارید، توصیه می‌شود دربارهٔ خطر احتمالی ابتلا به بیماری های مقاربتی و نیاز به انجام آزمایش‌های تشخیصی با پزشک معالج خود مشورت کنید. بسیاری از انواع بیماری های مقاربتی معمولاً بدون علامت هستند، بنابراین مشورت با پزشک اهمیت ویژه‌ای دارد.
برخی بیماری‌های مقاربتی هنگام معاینهٔ فیزیکی یا بررسی میکروسکوپی نمونهٔ ترشح یا زخمی تشخیص داده می‌شوند که با سواب (میلهٔ برداشت نمونه شبیه گوش‌پاک‌کن) جمع‌آوری شده است. سایر انواع بیماری های مقاربتی می‌توانند با آزمایش‌های خون مشخص شوند.
درمان بیماری های مقاربتی چیست؟
بیماری‌های مقاربتی باکتریایی و انگلی می‌توانند با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان شوند. هیچ راه درمانی برای معالجهٔ نوع ویروسی این بیماری‌ها وجود ندارد اما داروهایی هستند که اغلب می‌توانند به کنترل علائم و نشانه‌ها کمک کنند و خطر شیوع عفونت را کاهش دهند.
استفادهٔ درست از کاندوم‌های لاتکس خطر سرایت و شیوع بیماری‌های مقاربتی را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهد اما نمی‌تواند این احتمال را کاملاً از بین ببرد. مطمئن‌ترین راه پیشگیری نداشتن رابطهٔ جنسی مقعدی، واژینال و دهانی است.
البته برای پیشگیری از HPV و هپاتیت ب واکسن وجود دارد.
آیا جلوگیری از بیماری‌های مقاربتی امکان‌پذیر است؟
اگرچه کاندوم‌های لاتکس نمی‌توانند خطر احتمالی ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را به‌طور کامل حذف کند اما استفادهٔ درست از آن‌ها احتمال ابتلا به این بیماری‌ها را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
نداشتن رابطهٔ زناشویی مقعدی، واژینال و دهانی از همهٔ روش‌های جلوگیری از بیماری های مقاربتی بیشتر قابل اطمینان است.
ضمناً همان‌طور که پیش‌تر خواندید، واکسن‌هایی برای پیشگیری از HPV و هپاتیت ب تولید و عرضه می‌شوند.
بدون دیدگاه