سرماخوردگی و آنفولانزا هردو بیماری‌های تنفسی واگیردار هستند؛ اما تفاوت این دو بیماری در ویروس‌های متفاوتی است که سبب ابتلای افراد به این بیماری‌ها می‌شود. تنها عامل ابتلا به آنفولانزا، ویروس آن است. درحالی‌که سرماخوردگی می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد؛ مثل رینو ویروس، ویروس پارا آنفولانزا و ویروس‌های کرونای فصلی.
ویروس‌های کرونای فصلی نباید با ویروس SARS-COV-2 (ویروسی که موجب ابتلا به بیماری کووید-19 می‌شود) اشتباه گرفته شوند. معمولاً شدت علائم سرماخوردگی نسبت به آنفولانزا کمتر است؛ همچنین، مبتلایان به سرماخوردگی بیشتر در معرض آبریزش یا کیپ شدن بینی قرار می‌گیرند.
سرماخوردگی برخلاف آنفولانزا، معمولاً به مشکلات جسمانی جدی مثل ذات‌الریه (پنومونی)، عفونت‌های باکتریایی، بیماری‌های ثانویه یا بستری شدن در بیمارستان ختم نمی‌شود.
چگونه متوجه تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا شویم؟
از‌آنجایی‌که این دو بیماری علائم مشابهی دارند، تشخیص تفاوت آن‌ها از یکدیگر تنها براساس علائم، می‌تواند دشوار (یا حتی غیرممکن) باشد؛ از‌این‌رو، آزمایش‌های مخصوصی می‌توانند ابتلای فرد به آنفولانزا را تأیید یا رد کنند.
علائم آنفولانزا در مقابل علائم سرماخوردگی
علائم آنفولانزا ممکن است شامل تب، لرز، سرفه، گلودرد، آبریزش یا کیپ شدن بینی، درد بدن یا عضلات، سردرد و کوفتگی (خستگی) باشد. اما علائم سرماخوردگی معمولاً از علائم آنفولانزا شدت کمتری داشته و در اغلب موارد، ابتلا به سرماخوردگی باعث ایجاد مشکلات سلامتی جدی نمی‌شود.
چه آزمایش‌هایی برای تشخیص آنفولانزا وجود دارند؟
چند آزمایش آنفولانزای دقیق وجود دارند که باید در آزمایشگاه‌های تخصصی، مثل آزمایشگاه‌های بیمارستان‌ها و مراکز درمانی انجام شوند. این آزمایش‌ها شامل تست PCR، کشت ویروسی و آزمایش ایمونوفلورسانس هستند.
برای تمام این آزمایش‌ها لازم است که یک متخصص درمانی با استفاده از یک پنبهٔ مخصوص ( سوآپ)، نمونه‌‌ای را از انتهای حلق یا داخل بینی شما بردارد؛ جواب آزمایش نیز حدود یک تا چند ساعت بعد آماده خواهد بود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
عوارض بعد از هردوی این بیماری‌ها، شامل گلوی چرکی، ذات‌الریه، برونشیت، عفونت سینوس و گوش است. علائم این بیماری‌ها شامل موارد زیر است:
- تب ادامهدار (بالای ۳۸ درجه سانتی‌گراد به مدت بیش از 3 تا 4 روز در بزرگسالان)
- بلع دردناک
- سرفۀ ادامهدار (که بیش از 3 هفته ادامه پیدا کند)
- تجمع مخاط
- سردرد (بیش از 1 هفته ادامه پیدا کند)
افرادی که بیماری‌های مزمن مثل چاقی مفرط، آسم، دیابت و مشکلات قلبی دارند، ممکن است به بیماری‌های ثانویه بیشتری مبتلا شوند. اگر در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری‌های ثانویه هستید، در صورت مشاهدهٔ علائم آنفولانزا باید به پزشک مراجعه کنید.
با اینکه درمانی برای آنفلوانزا وجود ندارد، اما پزشک ممکن است اسلتامیویر (تامیفلو) یا زانامیویر (رلنزا) تجویز کند.
این داروهای ضد ویروس می‌توانند شدت و مدت زمان ابتلا به بیماری را کاهش داده و به همین ترتیب، احتمال ایجاد عوارض بعد از بیماری را نیز کاهش دهند. تأثیر این داروها در 48 ساعت اول شروع علائم بیشتر خواهد بود.
اگر به عوارض بعد از بیماری مبتلا شده باشید، پزشک ممکن است داروهای بیشتری مثل آنتی‌بیوتیک را تجویز کند؛ همچنین، ممکن است لازم باشد تا برای مدتی در بیمارستان بستری شوید.
افراد در معرض خطر
مراکز پیشگیری و درمان، افراد زیر را در گروه افراد در معرض خطر قرار می‌دهد:
- کودکان کمتر از 5 سال؛ مخصوصاً کودکان کمتر از 2 سال
- افراد بالای 65 سال
- زنان باردار
- افراد با بیماری‌های زمینه‌ای
اگر پزشک برای درمان آنفولانزا داروی مخصوصی را تجویز کرد، مصرف به‌‌موقع داروها براساس دستورات پزشک، اهمیت زیادی دارد. هنگام درمان بیماری، علائم باید پس از حدود یک هفته شروع به کاهش کنند؛ اگر این اتفاق نیفتاد، به پزشک خود مراجعه کنید.
مراکز پیشگیری و درمان، علائم هشدار اورژانسی و علائمی را که نیاز به مراقبت‌های درمانی فوری دارند، فهرست‌بندی کرده‌اند (خصوصاً برای افرادی که در معرض ریسک بالا قرار دارند).
علائم هشدار اورژانسی
در کودکان این علائم، جزو علائم اورژانسی محسوب می‌شوند:
- تنفس سریع یا مشکل در تنفس
- رنگ پوست مایل به آبی
- علائم آنفولانزایی که بهبود می‌یابند اما دوباره با تب و سرفهٔ بدتر بازمی‌گردند
- تب به همراه خارش
علاوه بر علائم بالا، نوزادانی که هریک از علائم زیر را داشته باشند، باید تحت مراقبت‌های درمانی قرار گیرند:
- ناتوانی در شیر خوردن
- مشکل در تنفس
- وجود نداشتن اشک هنگام گریه
- سن کمتر از 2 ماه با تب ۳۸ درجه سانتی‌گراد یا بالاتر
- سن 3 تا 6 ماه با تب ۳۹.۵ درجه سانتی‌گراد یا بالاتر
- سن بیشتر از 6 ماه با تب ۴۰ درجه سانتی‌گراد یا بالاتر
در بزرگسالان علائم زیر جزو علائم اورژانسی محسوب می‌شوند:
- اختلال تنفسی
- احساس درد یا فشار روی سینه و شکم
- سرگیجهٔ ناگهانی
- گیجی
- استفراغ شدید و ادامهدار
- علائم آنفولانزا که بهبود می‌یابند و سپس با تب و سرفهٔ شدیدتر بازمی‌گردند
چه زمانی باید بیماری را در خانه درمان کنیم؟
در هر صورت مراجعه به پزشک گزینهٔ بهتری خواهد بود، اما در موارد زیر، به احتمال زیاد می‌توانید آنفولانزا یا سرماخوردگی را در خانه درمان کنید:
- اگر در گروه‌های پرریسک برای ابتلا به عوارض بعد از آنفولانزا قرار ندارید.
- هیچ یک از علائم اورژانسی را ندارید.
- علائمتان شدید نیستند.
چگونه از ابتلا به آنفولانزا یا سرماخوردگی جلوگیری کنیم؟
بهداشت فردی خوب برای جلوگیری از بیماری‌ها اهمیت زیادی دارد. دست زدن به صورت، دهان، بینی یا چشمان پس از برخورد با ویروس، احتمال ابتلای شما را افزایش می‌دهد.
سرفه و عطسه، سرعت انتشار بیماری را افزایش می‌دهد؛ به‌‌همین‌دلیل، استفاده از دستمال کاغذی، پوشاندن دهان با داخل آرنج و استفاده از ماسک، می‌تواند میزان شیوع بیماری را کاهش دهد.
فراموش نکنید که تزریق واکسن آنفولانزا، یکی از بهترین راه‌ها برای محافظت از خودتان و جامعه در مقابل ویروس است.
چه کسانی باید واکسن آنفولانزا دریافت کنند؟
همهٔ افراد بالای ۶ ماه می‌توانند واکسن آنفولانزا را دریافت کنند؛ مگر اینکه، به تخم‌مرغ حساسیت داشته یا در گذشته به این واکسن واکنش حساسیتی نشان داده باشند.
بدون دیدگاه