آشنایی با انواع روش‌های کاشت مو

زمان مطالعه: 5 دقیقه

اگر به طاسی یا ریزش دائمی موی سر دچار شده‌اید یا به هر دلیل کنجکاو هستید تا دربارهٔ انواع روش‌های کاشت مو بدانید، توصیه می‌شود راهنمای اکسون‌لایف را بخوانید.

کاشت مو را می‌توان به شیوه‌های مختلف انجام داد. یکی از رایج‌ترین روش‌های کاشت مو  گرافت مو (پیوند مو) است. افرادی که در برخی نقاط سر، موهای ضخیم داشته باشند، گزینهٔ مناسبی برای انجام کاشت مو محسوب می‌شوند. عوامل متعددی از جمله انواع آلوپسی به ریزش دائمی موها منجر می‌شوند.

کاشت مو چیست؟

به تکنیک جراحی که موها به نواحی طاس یا دارای ریزش مو منتقل می‌شوند، کاشت یا پیوند مو می‌گویند. کاشت یا ترمیم مو معمولاً روی افرادی انجام می‌شود که سایر درمان‌های ریزش مو را امتحان کرده باشند. جراحی کاشت یا ترمیم مو را پزشک متخصص پوست و مو یا جراح پلاستیک انجام می‌دهد.

نحوهٔ انجام کاشت مو

کاشت مو چگونه انجام می‌شود؟ پزشک، گرافت مو (یک یا چند پیاز مو را که از یک نقطه از پوست خارج شده‌اند) یا قطعات پوست  را از قسمت‌های دارای موی سالم بدن بر می‌دارد که در علم پزشکی ناحیهٔ اهداکننده یا بانک مو نامیده می‌شود.

بانک مو معمولاً پوست پشت سر است که انتظار می‌رود ضخیم‌ترین موها را داشته باشد. پزشک گرافت‌ها را به نواحی بدون موی پوست سر منتقل می‌کند. پس از بهبود پوست، موهای این قسمت به رشد خود ادامه خواهند داد.

موارد انجام کاشت مو

دلایل گوناگونی باعث ریزش مو می‌شوند که گاهی موقت و گاهی دائمی خواهند بود. کاشت مو می‌تواند به درمان ریزش موی دائم ناشی از عوامل  زیر کمک کند:

  • آلوپسی آره‌آتا (طاسی منطقه‌ای)

این بیماری خودایمنی به فولیکول‌های مو حمله می‌کند.

  • آلوپسی آندروژنیک یا طاسی با الگوی مردانه
  • بیماری‌های تیروئید و اختلالات هورمونی
  • زخم‌ها و سوختگی‌های تروماتیک

کاندید کاشت مو

چه کسانی برای کاشت مو مناسب هستند؟ برای انجام کاشت مو باید از شرایط زیر برخوردار بود:

  • سلامت عمومی
  • انتظارات واقع‌بینانه از نتایج کاشت مو
  • بانک موی سر دارای موهای ضخیم

انواع روش‌های کاشت مو

چه روش‌هایی برای جراحی کاشت مو وجود دارد؟ روش‌های گوناگونی شامل گرافت مو، کاهش وسعت پوست طاس و جراحی فلپ برای کاشت مو در زنان و مردان وجود دارد.

 

کاشت مو
انجام کاشت مو

گرافت مو | Hair Grafting

کاشت مو به روش میکروگرافت و گرافت از رایج‌ترین روش‌های کاشت مو به شمار می‌رود. در این روش، پزشک بخش‌های کوچکی از پوست سر که موهای سالم دارند را می‌بُرد. گاهی از یک پانچ گرد کوچک برای برداشتن پوستی با ۱۰ تا 15 تار مو دارد استفاده می‌شود که پلاگ‌های مو نامیده می‌شدند. در هر میکروگرافت یک تا دو تار مو وجود دارد.

این عمل جراحی ممکن است چند ساعتی طول بکشد. بیش‌تر افراد در طول جراحی هوشیار هستند و از داروی بی‌حسی موضعی روی سر آن‌ها استفاده می‌شود.

هر فرد بسته به میزان موی مورد نیاز برای کاشت ممکن است چند عمل لازم داشته باشد. فاصلهٔ بین جراحی‌ها حدود چند ماه است تا پوست سر بهبود یابد. دربارهٔ مراقبت های بعد از کاشت مو با پزشک معالج خود مشورت کنید.

کاهش وسعت پوست سر | Scalp Reduction

در طول عمل کاهش وسعت پوست سر که به آن کاهش طاسی هم می‌گویند، جراح بخش کوچکی از پوست طاس سر را بر می‌دارد. سپس پوستی را که مو دارد، شل کرده و روی قسمت‌های طاس می‌کشند. در انتها نیز آن را به همان‌جا بخیه می‌زنند.

کاهش وسعت پوست سر برای نواحی بالا و پشت سر روشی فوق‌العاده است زیرا این بخش‌ها  توسط پوست با مو محاصره شده است. 

برای انجام این روش کاشت مو هم مانند کاشت مو به روش میکروگرافت و گرافت معمولاً از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، بیهوشی عمومی لازم نیست. دربارهٔ عوارض کاشت مو با این روش از پزشک معالج خود بپرسید.

فلپ | Flap

اگر ناحیهٔ طاس در جلوی سر باشد، جراح ممکن است جراحی به روش فلپ را پیشنهاد دهد. مراحل کاشت مو با جراحی فلپ در طول چند هفته انجام می‌شوند. جراح برش‌هایی سطحی در سه طرف بانک مو ایجاد می‌کند. طرف چهارم متصل می‌ماند تا به ذخیرهٔ خون اصلی دسترسی داشته باشد. در این تکنیک، جراح نواری (فلپ) را که جدا کرده، به نواحی طاس می‌برد. انجام این روش کاشت مو به بیهوشی عمومی نیاز دارد.

گسترش بافت | Tissue Expansion

در صورتی که سوختگی باعث طاسی یا از شکل افتادن پوست سر شده باشد، امکان دارد پزشک، جراحی گسترش بافت را انجام دهد. انجام این روش کاشت مو به بیهوشی عمومی نیاز دارد و شامل چند مرحله است. مراحل کاشت مو با روش نام‌برده در زیر آمده است:

  • جراح ترمیمی، ایمپلنتی بالون‌مانند را زیر پوست دارای موی وارد می‌کند که به آن تیشو‌اکسپندر (Tissue Expander) یا متسع‌کنندهٔ بافت می‌گویند.
  • ایمپلنت به صورت تدریجی در طول چندین هفته بزرگ می‌شود تا پوست را بکشد.
  • در عمل جراحی دوم، جراح با پوستی که کش آمده است، ناحیهٔ طاس را می‌پوشاند.
  • گسترش بافت صورت می‌گیرد.

خطرات احتمالی کاشت مو

خطرات احتمالی انجام عمل کاشت مو چه هستند؟ کاشت مو مانند دیگر جراحی‌ها با بروز خطرات احتمالی همراه است:

  • حساسیت به مادهٔ بیهوشی
  • ازدست‌دادن خون فراوان
  • جداسازی ناموفق گرافت یا فلپ
  • عفونت
  • ازدست‌دادن حس در پوست سر
  • اسکار و جای زخم کاشت مو

عوارض کاشت مو

عوارض کاشت مو چیست؟ معمولاً عوارض کاشت مو موقتی هستند. امکان بروز عوارض جانبی زیر در ناحیهٔ اهداکننده یا گیرندهٔ پوست سر وجود دارد:

  • پوسته‌پوسته شدن سر بعد از کاشت مو
  • خارش
  • از دست دادن حس
  • درد یا ضربان
  • تورم و ورم بعد از کاشت مو
  • انقباض

مزایای ترمیم مو

مزایای ترمیم مو چه هستند؟ مزایای بالقوهٔ ترمیم مو عبارتند از:

  • تراکم بیش‌تر موهای سر
  • کاهش نواحی طاس
  • بهبود عزت نفس
  • راه حل دائمی ریزش مو

دورهٔ نقاهت بعد از کاشت مو

دورهٔ نقاهت بعد از کاشت مو چگونه می‌گذرد؟ اکثر جراحی‌های کاشت مو سرپایی هسنتد و فرد می‌تواند همان روز جراحی به خانه برود. دورهٔ نقاهت بعد از کاشت مو هم به روش انجام آن بستگی دارد. روزهای بعد از کاشت مو احتمالاً بتوانید:

  • روز ۱: باندپیچی را باز کنید.
  • روز ۲: موها را بشویید.
  • روز ۳ تا ۵: در محل کار حاضر شوید و فعالیت‌های سبک را از سر بگیرید.
  • پس از ۱۰ روز: پزشک معالج بخیه‌های شما را بردارد.
  • پس از ۳ هفته: فعالیت‌های بدنی و ورزش را شروع کنید. مثلاً پیاده روی بعد از کاشت مو مانعی نخواهد داشت.

زمان مشاهدهٔ نتیجه نهایی کاشت مو

مدت زمان مشاهدهٔ نتیجه نهایی کاشت مو چقدر طول می‌کشد؟ ممکن است مشاهدهٔ نتیجه نهایی کاشت مو تا یک‌سال طول بکشد. شاید موهای کاشته‌شده پس از بهبود گرافت یا فلپ دچار بریزند؛ ریزش مو بعد از کاشت، طبیعی است. موها باید دوباره رشد کنند. شاید لازم باشد چندین جراحی تکمیلی انجام شود تا نتیجه نهایی کاشت مو، ظاهری طبیعی پیدا کند.

 

قبل و بعد از کاشت مو
قبل و بعد از کاشت مو

مراجعه به پزشک بعد از کاشت مو

در چه مواردی بعد از کاشت مو باید به پزشک معالج مراجعه کرد؟ بعد از کاشت مو احتمالاً چند ویزیت با پزشک معالج داشته باشید تا از بهبودی کامل پوست سر اطمینان حاصل شود. هم‌چنین، در صورت بروز هر یک از مشکلات زیر بعد از کاشت مو، بلافاصله با پزشک معالج تماس بگیرید:

  • تبی که پایین نمی‌آید؛
  • خون‌ریزی شدید پوست سر؛
  • درد یا قرمزی شدید پوست سر؛
  • بروز نشانه‌های عفونت مانند ترشحات چرکی سبز یا زرد از برش‌های پوست سر.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *