آزمایش فلزات سنگین چیست؟
آزمایش فلزات سنگین یا همان Heavy metal test سطح فلزات سنگین را در بدن اندازه‌گیری می‌کند. فلزات سنگین که اغلب برای بدن مضر هستند، در محیط زندگی، در برخی غذاها، داروها و گاهی در آب وجود دارند. جذب فلزات سنگین از سطح پوست، استنشاق و بلعیدن آنها راه‌های ورود این سموم به بدن هستند.
مقادیر کم فلزات سنگین خطری ایجاد نمی‌کند. اما سطوح بالای فلزات سنگین باعث ایجاد مسمومیت می‌شوند. مسمومیت با برخی از فلزات سنگین د‌رصورتی‌که درمان نشود، خطر جانی دارد. هنگام شک به مسمومیت با فلزات سنگین یا مشاهدۀ علائم آن، پزشک آزمایش فلزات سنگین را درخواست می‌کند.
علائم مسمومیت با فلزات سنگین چیست؟
علائم مسمومیت با فلزات سنگین اختصاصی نیستند و این علائم می‌توانند نشان‌دهندۀ بسیاری از اختلالات دیگر نیز باشند. علائم متداول عبارتند از:
- درد شکم
- لرز
- اسهال
- ضعف عضلانی
- تهوع یا استفراغ
- تنگی نفس
- گزگز دست و پا
اجزای آزمایش
در آزمایش فلزات سنگین موارد زیر اندازه‌گیری و بررسی می‌شوند:
- آرسنیک | Arsenic
- کادمیم | Cadmium
- کروم | Chromium
- سرب | Lead
- جیوه | Mercury
- آلومینیوم | Aluminum
- مس | Copper
- آهن | Iron
- منگنز | Manganese
- نیکل | Nickel
- سلنیم | Selenium
- سیلیکون | Silicon
- تالیم | Thallium
- زینک | Zinc
چگونگی انجام آزمایش
قدم اول جمع‌آوری نمونه است و شامل موارد زیر است:
آزمایش خون
نمونه‌گیری از خون در آزمایشگاه یا سایر مراکز درمانی انجام می‌شود. کارشناس آزمایشگاه یا پرستار با یک سوزن کوچک نمونۀ خون را می‌گیرد و در لولۀ آزمایش جمع‌آوری می‌کند. نمونه‌گیری از خون تنها چند دقیقه طول می‌کشد.
آزمایش ادرار
برای جمع‌آوری نمونه در خانه، ادرار را در طول ۲۴ ساعت در ظرف مخصوصی که می‌دهند، جمع‌آوری کنید. دستورالعمل‌های جمع‌آوری ادرار را به‌دقت مطالعه و دنبال کنید.
آزمایش از مو یا ناخن
نمونه‌گیری در آزمایشگاه یا سایر مراکز درمانی انجام می‌شود. کارشناس آزمایشگاه نمونۀ مو یا ناخن را می‌گیرد. جمع‌آوری نمونه چند دقیقه طول می‌کشد و معمولاً درد یا عوارض جانبی ندارد.
آمادگی برای آزمایش
- دستورالعمل آمادگی پیش از انجام آزمایش را به‌دقت مطالعه و اجرا کنید.
- تا ۴۸ ساعت قبل از آزمایش از خوردن غذاهای دریایی خودداری کنید. غذای دریایی باعث افزایش موقت سطوح برخی از فلزات سنگین می‌شود.
- گاهی اوقات پیش از مداخلات تصویربرداری از کنتراست‌های حاوی گادولینیم، باریم و ید استفاده می‌شود. از استفاده از این مواد کنتراست تا حداقل ۹۶ ساعت قبل از آزمایش اجتناب کنید؛ زیرا ممکن است با تست تداخل داشته باشند.
بعد از انجام آزمایش چه اتفاقی می‌افتد؟
پس از گرفتن نمونۀ خون، ادرار، مو یا ناخن، می‌توانید به خانه بازگردید و به فعالیت‌های معمول خود ادامه دهید. پس از آماده‌شدن نتایج آزمایش پزشک آنها را بررسی کرده و به تشخیص می‌رسد.
سلام خیلی جالب است