به نظر من، آزاردهنده‌تر و ناخوشایندتر از جوش‌های سرسفید و سرسیاه سطح پوست، جوش‌های زیر پوستی هستند. چرا این را می‌گویم؟
چون این جوش‌ها نمود خارجی در سطح پوست ندارند و بیشتر در لایه‌های عمقی و زیر پوست جا خوش کرده‌اند؛ اما می‌توانند باعث ایجاد التهاب، قرمزی و لک‌های دردناک در پوست شوند و شفافیت، نرمی و یکدست بودن سطح پوست شما را از بین ببرند.
اگر می‌خواهید پوست‌تان را از شر این جوش‌های آزاردهنده خلاص کنید، این مقاله اکسون‌لایف را تا انتها بخوانید!
در این مقاله قرار است علت و نشانه‌های جوش‌های زیرپوستی را بشناسیم و چند تکنیک ساده برای درمان آن‌ها یاد بگیریم.
جوش زیر پوستی چیست؟
همان‌طور که از اسمش مشخص است، جوش زیر پوستی برخلاف انواع دیگر جوش که برآمدگی‌های سرسفید، سرسیاه یا قرمز و ملتهب در سطح پوست ایجاد می‌کنند، زیر سطح پوست رشد می‌کند و باعث ایجاد درد و التهاب می‌شود.
این نوع جوش‌ها اغلب روی صورت، قسمت بالایی کمر و سینه ایجاد می‌شوند و گاهی اوقات ممکن است با کشیدن انگشت روی سطح پوست آن‌ها را احساس کنید.
در یک دسته بندی کلی، دو نوع جوش زیر پوستی وجود دارد:
نوع اول جوش‌هایی هستند که نهایتاً از سطح پوست بیرون می‌زنند و نوعی آکنه یا جوش سرسفید، جوش سرسیاه و برآمدگی قرمز ایجاد می‌کنند.
نوع دوم هم در زیر پوست باقی می مانند و بدون ظاهرشدن در سطح پوست، کم‌کم از بین می‌روند.
نکته: در برابر وسوسهٔ ترکاندن جوش زیر پوستی مقاومت کنید! چون فشردن این جوش‌ها اوضاع آن را بدتر می‌کند و منجر به ایجاد اسکار دائمی در پوست می‌شود.
چه کسانی ممکن است دچار جوش زیرپوستی شوند؟
صرف نظر از سن و جنسیت، هر کسی ممکن است دچار جوش زیر پوستی شود؛ اما احتمال بروز این جوش‌ها در جوانان و نوجوانان بیشتر است.
در ضمن، در صورت داشتن سابقۀ خانوادگی آکنه (نوعی بیماری که منجر به ایجاد جوش می‌شود)، احتمال ابتلای شما بالا می‌رود.
علت جوش زیر پوستی چیست؟
سطح پوست ما پر از سوراخ‌های ریزی است که بیشتر آن‌ها به چشم دیده نمی‌شوند. به این سوراخ‌ها منافذ پوست گفته می‌شود.
مثل سایر انواع جوش، جوش زیر پوستی هم زمانی ایجاد می‌شود که این منافذ با باکتری‌ها، سلول‌های مردهٔ پوست، مو و سبوم (نوعی چربی که بدن شما برای مرطوب نگه‌داشتن پوست آن را تولید می‌کند) مسدود شود.
البته عوامل دیگری هم در بسته‌شدن منافذ پوست و ایجاد جوش زیر پوستی نقش دارند. این عوامل عبارتند از:
سابقهٔ خانوادگی
اگر پدر و مادر شما سابقه ابتلا به آکنه و جوش زیر پوستی دارند، احتمال ابتلای شما هم زیاد است.
تغییرات هورمونی
نوجوانانی که در سن رشد (بلوغ) قرار دارند، بیشتر مستعد بروز ناگهانی آکنه هستند؛ زیرا میزان هورمون‌های آن‌ها تغییر می‌کند.
با این حساب، به دلیل تغییرات هورمونی، احتمال بروز آکنه در خانم‌ها هنگام قاعدگی و بارداری بیشتر است.
داروها
برخی از داروها مثل کورتیکواستروئیدها (کورتون‌ها) می‌توانند منجر به ایجاد جوش زیر پوستی شوند یا آن را تشدید کنند.
تعریق
آکنه با انجام فعالیت‌هایی که منجر به تعریق زیاد می‌شوند، بدتر شود؛ مخصوصاً زمانی که کلاه، کلاه کاسکت یا لباس‌های تنگ پوشیده باشید.
محصولات مراقبت از پوست
استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های سنگین هم می‌تواند منافذ پوست را مسدود کند و منجر به ایجاد جوش در زیر پوست شود.
میزان استرس
استرس و اضطراب باعث می‌شوند که میزان کورتیزول (همان هورمون استرس در بدن) بالا برود و سبوم بیشتری در بدن تولید شود. این اتفاق منجر به بروز جوش می‌شود.
علائم و نشانه‌های جوش‌های زیرپوستی چیست؟
جوش زیر پوستی معمولاً با این نشانه‌ها خودش را نشان می‌دهد:
- ورم یا برآمدگی کوچکی که ممکن است گاهی اوقات زیر پوست احساس شود؛
- درد یا احساس ناراحتی روی برآمدگی یا اطراف آن؛
- تورم، التهاب یا قرمزی در ناحیۀ جوش زیر پوستی.
درمان جوش زیر پوستی چگونه انجام می‌شود؟
قبل از هر دستکاری در پوست‌تان، باید بدانید که تمیز نگه‌داشتن پوست، اولین کاری است که ریسک ابتلا به جوش‌های زیر پوستی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
با این حال، اگر سروکلهٔ این جوش‌ها در صورت‌تان پیدا شد، می‌توانید جوش‌های زیر پوستی خفیف را خودتان در خانه درمان کنید.
برای تسکین درد و التهاب جوش، روش‌های زیر را امتحان کنید:
استفاده از کمپرس گرم
چندین بار در روز یک حولۀ گرم و مرطوب را روی محل جوش زیر پوستی قرار دهید و آن را برای حدود ۱۰ دقیقه نگه دارید. مطمئن شوید که این پارچه خیلی داغ نباشد.
قراردادن برچسب آکنه (چسب جوش) روی ناحیه جوش
برچسب آکنه حاوی دارویی مانند سالیسیلیک اسید است که آن را در طی چند ساعت آزاد و به مروز زمان جوش‌ها را درمان می‌کند.
فقط کافی است برچسب آکنه را روی پوست قرار دهید.
نکته: برای جلوگیری از حساسیت پوستی، دستورالعمل استفاده از چسب جوش را به‌دقت دنبال کنید.
امتحان‌کردن درمان‌های طبیعی
ممکن است استفاده موضعی از عسل خام و طبیعی باعث شود تعداد باکتری‌ها و تورم کاهش پیدا کنند. فقط باید مطمئن شوید که به جای عسل‌های موجود در سوپرمارکت، از عسل خام در شکل طبیعی و فرآوری‌نشدۀ آن استفاده می‌کنید.
همچنین می‌توانید روزی ۲بار مقدار کمی از روغن درخت چای را روی جوش زیرپوستی استفاده کنید. روغن درخت چای التهاب را کاهش می‌دهد.
استفاده از کرم‌ها و ژل‌های موضعی
محصولات پوستی زیر می توانند باکتری‌ها را کاهش دهند و جوش‌ها را خشک کنند:
- کرم‌های حاوی آنتی‌بیوتیک؛
- رتینوئید‌ها؛
- سالیسیلیک اسید و سایر لوسیون‌ها؛
- پاک‌کننده‌ها؛
- سرم‌ها.
انواع زیادی هم از کرم‌های موضعی ضدآکنه و حاوی بنزوئیل پروکساید وجود دارد. از پزشک خود بپرسید کدام‌یک از این کرم‌ها برای شما مناسب است.
توجه: اگر درد جوش زیرپوستی شدید بود، تعداد آن‌ها زیاد شد یا دائم عود کردند، حتماً به متخصص پوست مراجعه کنید.
در این حالت احتمالاً لازم باشد برای درمان جوش زیر پوستی، داروهای خوراکی یا درمان‌های دیگری مثل تزریق کورتیکواستروئید هم امتحان کنید.
چگونه می‌توانید جوش زیرپوستی را بترکانید؟
هیچ‌وقت تلاش نکنید جوش زیر پوستی را بترکانید یا فشار دهید؛ این موضوع التهاب و ریسک عفونت را افزایش می‌دهد. به علاوه، کندن یا فشاردادن جوش زیرپوستی ممکن است منجر به اسکار آکنه (جای جوش) شود.
چگونه از بروز جوش زیر پوستی جلوگیری کنید؟
همهٔ جوش‌های زیر پوستی قابل‌پیشگیری نیستند؛ اما با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید شانس بروز یا تشدید دوبارهٔ آن‌ها را کاهش دهید:
- پوست‌تان را تمیز نگه دارید؛
- صورت‌تان را شب، صبح و پس از تعریق بشویید؛
- به جوش زیرپوستی دست نزنید؛
- از محصولات مراقبت از پوست مناسب استفاده کنید؛
- فقط از لوازم‌آرایش، لوسیون‌ها و کرم‌های غیرکمدون‌زا (ایجادکنندۀ جوش) استفاده کنید؛ یعنی محصولاتی که منافذ پوست را نمی‌بندند.
چه زمانی برای درمان جوش زیرپوستی باید به پزشک مراجعه کنید؟
در صورتی‌که دچار شرایط زیر شدید، به پزشک مراجعه کنید:
- بروز جوش‌های زیر پوستی متعدد؛
- عودکردن جوش زیر پوستی پس از درمان؛
- درد یا التهاب شدید ناشی از جوش زیرپوستی؛
- بروز نشانه‌های عفونت مثل تب.
بدون دیدگاه