میگرن روده ای یا شکمی زیرشاخه‌ای از خانوادهٔ میگرن و بیماری شایعی در بین کودکان پنج تا نه ساله (در بزرگسالان هم به‌ندرت اتفاق می‌افتد) است.
این بیماری معمولاً با نشانه‌هایی مثل درد شکمی، حالت تهوع و استفراغ خودش را نشان می‌دهد و معمولاً بین ۱ تا ۷۲ ساعت طول می‌کشد.
درد همراه با میگرن روده ای به‌‌طور کلی در وسط شکم و اطراف ناف متمرکز است. شدت این درد از متوسط تا شدید متغیر است و در نوع شدید این میگرن ممکن است بیمار علاوه‌بر درد، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ و رنگ‌پریدگی را نیز تجربه کند.
این بیماری به‌عنوان یک سندرم اپیزودیک که ممکن است با میگرن مرتبط باشد، شناخته می‌شود؛ یعنی کودکانی که به این اختلال مبتلا هستند، اغلب در بزرگسالی، به سردردهای میگرنی مبتلا می‌شوند.
تشخیص میگرن روده ای
مانند هر نوع میگرن، هیچ آزمایش تشخیصی برای تأیید میگرن روده ای وجود ندارد. تنها راه تشخیص، بررسی تاریخچۀ پزشکی خانواده و بیمار، معاینۀ فیزیکی و بررسی برای رد سایر علل علائم است.
درمان میگرن روده ای
اولین گزینه برای درمان حملات حاد میگرن شکمی، استفاده از داروهای میگرن استفاده می‌شود.
در درجهٔ دوم برای جبران کم‌آبی بدن که ناشی از استفراغ است، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، داروهای ضدتهوع و تریپتان‌ها تجویز می‌شوند. انتخاب این داروها به سن بیمار بستگی دارد.
افرادی که مشکوک به میگرن روده ای هستند، باید به‌دقت توسط پزشک خود از نظر علت زمینه‌ای بررسی شوند؛ زیرا علائم برخی از بیماری‌های گوارشی، دستگاه ادراری تناسلی یا متابولیک ممکن است شبیه به میگرن روده ای باشد.
بدون دیدگاه